Wymóg złożenia odpowiedniej ilości odpisów skargi

Brak odpisów pisma procesowego ustawa traktuje jako brak formalny, którego nieusunięcie również skutkuje odrzuceniem skargi (art. 424[5] § 2 w związku z art. 128 § 1 i art. 424[6] § 3 k.p.c.).

Szczególny tryb postępowania ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem powoduje, że ustawodawca nałożył na wnoszącego skargę obowiązek dołączenia nie tylko odpisów pism dla ich doręczenia uczestniczącym w postępowaniu osobom, tu: dwóm wymienionym na wstępie uczestniczkom postępowania, ale obarczył go nadto obowiązkiem dołączenia dalszych dwóch odpisów, z przeznaczeniom do akt Sądu Najwyższego. Takie ich przeznaczenie nie pozbawia tych odpisów funkcji równoznacznej z tą jaką pełnią odpisy przeznaczone dla uczestników postępowania, skoro o obowiązku złożenia dalszych odpisów przesądza wprost ustawa (art. 424[5] § 2 k.p.c.).

Funkcja takiego odpisu pisma uzupełniającego braki skargi jest przy tym tego rodzaju, że dopiero wraz z pismem, którego braki uzupełnia, tworzy całość pozbawioną braków. Stąd też liczba odpisów skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna odpowiadać nie tylko ilości osób uczestniczących w postępowaniu (art. 128 k.p.c.), ale także powinna uwzględniać odpisy przeznaczone do akt Sądu Najwyższego. Uchybienie temu obowiązkowi skutkuje odrzuceniem skargi (art. 424[6] § 3 k.p.c.).

Postanowienie SN z dnia 4 lutego 2015 r., IV CZ 98/14

Standard: 56544 (pełna treść orzeczenia)