Wykładnia wtórnego prawa wspólnotowego

Gdy tekst wtórnego prawa wspólnotowego można poddać więcej niż jednej wykładni, należy dać raczej pierwszeństwo tej wykładni, która zapewnia zgodność przepisu z traktatem WE, niż wykładni prowadzącej do uznania jego niezgodności z tymże (zob. wyroki z dnia 13 grudnia 1983 r. w sprawie 218/82 Komisja przeciwko Radzie, Rec. str. 4063, pkt 15 oraz z dnia 29 czerwca 1995 r. w sprawie C‑135/93 Hiszpania przeciwko Komisji, Rec. str. I‑1651, pkt 37). Zatem na państwach członkowskich spoczywa nie tylko obowiązek wykładni swego prawa krajowego zgodnie z prawem wspólnotowym, lecz również dbania o to, by nie opierać się na wykładni tekstu prawa wtórnego, która pozostawałby w konflikcie z prawami podstawowymi, chronionymi przez wspólnotowy porządek prawny lub z innymi ogólnymi zasadami prawa wspólnotowego (wyrok z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie C‑101/01 Lindqvist, Rec. str. I‑2971, pkt 87).

Wyrok TSUE z dnia 26 czerwca 2007 r., C-305/05

Standard: 56200 (pełna treść orzeczenia)