Zabezpieczenie roszczeń o wynagrodzenie za pracę (art. 753[1] § 1 pkt 2 k.p.c.)

W przypadku zabezpieczenia roszczeń o wynagrodzenie za pracę wykazanie interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia nie jest wymagane , co wynika z treści art. 753[1] § 3 kpc . Podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia.

Roszczenie o wynagrodzenie za pracę i za okres pozostawania bez pracy, nie są tożsamymi roszczeniami. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy , mimo podobnej nazwy, nie jest wynagrodzeniem za pracę. Ma raczej charakter kompensacyjno- odszkodowawczy, ponieważ stanowi pokrycie szkody, jaką pracownik ponosi wskutek niezgodnego z prawem pozbawienia go zatrudnienia. (por. wyrok SN z dnia 6 stycznia 2009 r.,II PK 117/08).

Żądanie zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy wymaga uprawdopodobnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. 

Postanowienie SO w Płocku z dnia 10 stycznia 2019 r., VI P 38/18

Standard: 56075 (pełna treść orzeczenia)

Skoro strona powodowa od początku wnosiła o przesłuchanie jej zarówno w celu uprawdopodobnienia roszczenia na potrzeby udzielenia zabezpieczenia jak i jego udowodnienia, a art. 753 § 3 k.p.c. przewiduje rozpoznanie wniosku o zabezpieczenie roszczeń o wynagrodzenie za pracę zasadniczo po przeprowadzeniu rozprawy, to rozpoznanie wniosku o udzielenie zabezpieczenia bez przesłuchania tych osób z pewnością było przedwczesne.

Sąd Rejonowy rozpoznając wniosek o udzielenie zabezpieczenia na posiedzeniu niejawnym naruszył przepisy postępowania zawarte w art. 730[1] k.p.c. w zw. z art. 753[1] § 1 pkt 2, § 2 i 3 k.p.c., w szczególności poprzez rozpoznanie wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o wynagrodzenia bez przeprowadzenia rozprawy mimo zgłoszenia wniosków o przesłuchanie osób w toku postępowania rozpoznawczego oraz złożenia ich oświadczeń, stanowiących początek środka uprawdopodobnienia na piśmie, a w konsekwencji pominięcie zgłoszonych osobowych źródeł dowodowych (na potrzeby postępowania zabezpieczającego środków uprawdopodobnienia).

Nie może być potraktowane jako wypełnienie obowiązku sądu skorzystanie tylko z tych środków uprawdopodobnienia, które nie prowadzą do wyjaśnienia spornych zagadnień i pominięcie środków kluczowych, których przeprowadzenie wymagało, przynajmniej dla części roszczeń, rozprawy. W takim wypadku należy przyjąć, że w istocie w ogóle nie zostało przeprowadzone postępowanie wymagane art. 753[1] § 3 k.p.c. i została spełniona przesłanka uchylenia postanowienia sądu I instancji oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania objęta art. 386 § 4 k.p.c.

Postanowienie  SO w Gdańsku z dnia 3 lutego 2017 r., VII Pz 27/17

Standard: 58714 (pełna treść orzeczenia)