Renta z tytułu zwiększenia się potrzeb poszkodowanego

Przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb na podstawie art. 444 § 2 k.c. nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspokaja i ponosi związane z tym wydatki. Do przyznania renty z tego tytułu wystarcza samo istnienie zwiększonych potrzeb jako następstwa czynu niedozwolonego, a przy obliczaniu renty sąd nie jest zobowiązany do zachowania drobiazgowej dokładności (por. wyroki SN: z dnia 11 marca 1976 r., IV CR 50/76 oraz z dnia 3 listopada 2009 r., II CSK 249/09)

Postanowienie SO w Poznaniu z dnia 8 lutego 2019 r., XVIII Co 176/18

Standard: 56073 (pełna treść orzeczenia)

Przyznanie renty na zwiększone potrzeby na podstawie art. 444 § 2 k.c. (a także zmiana jej wysokości na podstawie art. 907 § 2 k.c.) nie jest uzależnione od wykazania, że powód faktycznie poniósł w zakresie objętym żądaniem określone koszty z tego tytułu.

Roszczenie o rentę w razie zwiększenia się potrzeb jest niezależne od zdolności do pracy poszkodowanego i od sposobu wydatkowania świadczeń uzyskanych z tego tytułu. Poszkodowany nie jest więc zobowiązany do udowodnienia poniesionych wydatków i może dochodzić roszczenia także wówczas, jeżeli dysponuje wystarczającymi środkami z innych tytułów lub opiekę nad nim sprawują osoby (np. najbliżsi), niedomagające się w zamian żadnej finansowej rekompensaty (por. wyrok SN z dnia 4 marca 1969 r., I PR 28/69, wyrok SN z dnia 11 marca 1976 r., IV CR 50/76).

Sąd podziela pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 1976 r., IV CR 50/76, że przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb na podstawie art. 444 § 2 k.c. nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspokaja i ponosi związane z tym wydatki, gdyż do przyznania renty z tego tytułu wystarcza samo istnienie zwiększonych potrzeb jako następstwa czynu niedozwolonego. Natomiast niezaprzeczalnie podstawą przyznania renty z tego tytułu jest konieczność ponoszenia stałych wydatków

Postanowienie SO w Warszawie z dnia 27 listopada 2018 r., I C 406/15

Standard: 56076 (pełna treść orzeczenia)