Związek przyczynowy między szybkością pojazdu prowadzonego przez kierowcę znajdującego się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego

Badanie związku przyczynowego między szybkością pojazdu prowadzonego przez kierowcę znajdującego się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego a spowodowanym skutkiem wymaga ustalenia bezpiecznej prędkości, zwykle niższej od administracyjnie dozwolonej, której respektowanie zapobiegłoby wypadkowi drogowemu.

Podejście polegające na tym, że przy ustalaniu bezpiecznej prędkości dla takich kierowców należy abstrahować od ich stanu zakłócającego czynności psychomotoryczne i za punkt wyjścia przyjmować tzw. prędkość administracyjnie dopuszczalną, o ile nie stoją tu na przeszkodzie czynniki zewnętrzne, nie wytrzymuje krytyki. Byłoby niedorzeczne i prowadzące do głęboko niesprawiedliwych rozstrzygnięć, gdyby bezpieczna prędkość dla sprawców wypadków komunikacyjnych nietrzeźwych lub odurzonych narkotykami ustalana była według korzystniejszych kryteriów, niż dla kierowców powodujących wypadki wskutek złej kondycji psychofizycznej wywołanej np. zmęczeniem lub wiekem. W tym pierwszym wypadku dochodziłoby do ustalania prędkości bezpiecznej w perspektywie tzw. prędkości administracyjnie dozwolonej, a w drugim na poziomie niższym od administracyjnie dopuszczalnej. Z tych powodów - zdaniem Sądu Najwyższego – różnicowanie komentowanych sytuacji nie jest z elementarnie pryncypialnych i sprawiedliwościowych względów dopuszczalne. Każda czymkolwiek wywołana niedyspozycja psychofizyczna kierowcy, który mimo tego decyduje się na prowadzenie pojazdu, rodzi konieczność ustalenia właściwej dla niego bezpiecznej prędkości, zazwyczaj wyraźnie poniżej administracyjnie określonej.

Wyrok SN z dnia 20 października 2020 r., IV KK 661/19

Standard: 56025 (pełna treść orzeczenia)