Ograniczenia dowodowe z art. 247 k.p.c. na okoliczność wykładni niejasnych oświadczeń woli stron zawartych w dokumencie

Pomimo ograniczeń dowodowych z art. 247 k.p.c., dowód z przesłuchania świadków lub stron jest dopuszczalny, gdy jest to konieczne dla dokonania wykładni oświadczeń woli, gdyż dowody te nie są w takim wypadku skierowane przeciwko osnowie dokumentu, a jedynie mają posłużyć ustaleniu woli stron w drodze wykładni. Priorytetową regułę interpretacyjną oświadczeń woli stanowi rzeczywista wola stron, dlatego dopuszczalne jest sięganie do okoliczności towarzyszących złożeniu oświadczenia woli, które mogą być stwierdzone za pomocą innych niż dokumenty środków dowodowych (tak: wyrok Sądu Najwyższego z 27 stycznia 2004 r., II CK 395/02).

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 11 maja 2017 r., I ACa 107/17

Standard: 55858 (pełna treść orzeczenia)

Dopuszczalny jest dowód ze świadków lub z przesłuchania stron, jeżeli jest to potrzebne do wykładni niejasnych oświadczeń woli stron zawartych w dokumencie. Przeprowadzenie tych dowodów nie stanowi przy tym naruszenia zakazu wynikającego z art. 247 KPC. Dowody te nie są bowiem skierowane przeciwko osnowie dokumentu, a jedynie służyć mają ustaleniu treści zawartej w dokumencie umowy (ustaleniu co do osnowy dokumentu) w drodze wykładni (zob. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 2004 r., sygn. akt V CK 670/03).

Wyrok SA w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2017 r., VI ACa 48/16

Standard: 20655 (pełna treść orzeczenia)