Przeprowadzenie dowodów z dokumentacji medycznej (art. 309 k.p.c.)

W tzw. procesach medycznych dokumentacja medyczna stanowi - obok opinii biegłych - kluczowy środek dowodowy, pozwalając na rekonstrukcję dotychczasowego procesu diagnostycznego i leczniczego. Dokumentacja medyczna, sporządzona w sposób zgodny z przepisami prawa, stanowi bowiem środek dowodowy służący ustalaniu przebiegu i wyników leczenia, mimo, że nie wszystkie jej składniki odpowiadają wymaganiom stawianym dokumentom przez przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (art. 309 k.p.c.) (wyrok SN z 26 kwietnia 2016 r., IV CSK 396/15).

Nieprzedłożenie - na żądanie sądu wystosowane w trybie art. 248 k.p.c. - dokumentów, które zgodnie z właściwymi przepisami znajdują się lub powinny znajdować się w posiadaniu pozwanego Szpitala, uzasadnia zastosowanie sankcji z art. 233 § 2 k.p.c. Jeżeli jednak brak podstaw do uznania, że zobowiązany odmawia przedstawienia dokumentu, który jest w jego posiadaniu, nie sposób uznać, iż zachodzi stawianie przez stronę przeszkody w przeprowadzeniu dopuszczalnego dowodu, stanowiące podstawę wyciągnięcia wobec tejże strony negatywnych konsekwencji procesowych.

Wyrok SN z dnia 7 maja 2019 r., IV CSK 656/18

Standard: 55831 (pełna treść orzeczenia)

Dokumentacja medyczna, sporządzona w sposób zgodny z przepisami prawa, stanowi środek dowodowy służący ustalaniu przebiegu i wyników leczenia, nie musi odpowiadać wymaganiom stawianym dokumentom przez przepisy kodeksu postępowania cywilnego. Odpowiednio stosuje się do niej przepisy o dowodzie z dokumentów ewentualnie innych środkach dowodowych (art. 309 § 1 k.p.c.) - por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2010 r., II CSK 643/09. Treść zapisów dokumentacji medycznej, jak trafnie wskazał sąd drugiej instancji, została poddana ocenie i wzruszona w wyniku wykorzystania innych środków dowodowych w tym opinii biegłych i zeznań świadków.

Wyrok SN z dnia 27 czerwca 2017 r., II CSK 69/17

Standard: 19089 (pełna treść orzeczenia)