Konieczność złożenia wniosku o uzasadnienie w razie wytknięcia uchybień w postanowieniu (art. 130[1a] § 2 k.p.c.)
Braki formalne pism wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników (art. 130[1a] k.p.c.) Uzasadnienie postanowienia i jego doręczenie (art. 357 k.p.c.)
Konieczności zgłoszenia wniosku o doręczenie uzasadnienia orzeczenia nie eliminuje wskazanie w zarządzeniu - stosownie do art. 130[1a] § 2 k.p.c. - braków zwracanego pisma procesowego.
Wytknięcie przez przewodniczącego w sentencji zarządzenia braków, z powodu których zwraca pismo stronie, nie jest tożsame z uzasadnieniem tego orzeczenia. Sposób sporządzanie uzasadnienia i elementy jego treści zostały określone w art. 328 § 1 i art. 327[1] k.p.c., które stosuje się odpowiednio do postanowień i zarządzeń (art. 361 i art. 362 k.p.c.).
Samo wskazanie określonego braku nie wyjaśnia przyczyn uznania go za prawnie doniosły z punktu widzenia badania warunków formalnych, jakim powinno odpowiadać pismo procesowe; komunikuje konkretne stwierdzenie, lecz nie ujawnia przesłanek, na jakich zostało ono oparte, co utrudnia a nierzadko uniemożliwia przeprowadzenie właściwej kontroli instancyjnej rozstrzygnięcia opartego na tym stwierdzeniu.
Uchwała SN z dnia 29 października 2021 r., III CZP 60/20
Standard: 55722 (pełna treść orzeczenia)