Cofnięcie zarzutów w postępowaniu nakazowym (art. 497 k.p.c.)

W odniesieniu do dłużnika, który cofnął zarzuty przeciwko nakazowi zapłaty sprawę kończy wydanie postanowienia o utrzymaniu wobec niego nakazu zapłaty w mocy (art. 497 § 1 KPC). Brak takiego postanowienia jest równoznaczny z zachowaniem przez cofającego zarzuty pozycji strony procesowej we wszystkich dalszych stadiach postępowania.

Według art. 497 § 1 KPC „W razie cofnięcia zarzutów sąd, jeżeli nie uznaje cofnięcia za niedopuszczalne, orzeka postanowieniem, że nakaz pozostaje w mocy”. Z cytowanego przepisu wynika obowiązek sądu dokonania oceny dopuszczalności tej dyspozytywnej czynności procesowej. W razie ustalenia, że cofnięcie zarzutów jest dopuszczalne sąd wydaje postanowienie , że nakaz zapłaty pozostaje w mocy. Postanowienie takie kończy sprawę wobec współuczestnika , który cofnął zarzuty. Sąd zwolniony jest wówczas z obowiązku wzywania go na posiedzenia w nadal toczącym się procesie.

Skoro utrzymanie nakazu zapłaty w mocy w odniesieniu do cofającego zarzuty wymaga orzeczenia postanowieniem, to brak stosownego postanowienia powoduje, że sprawy wobec takiej osoby nie można uznać za zakończoną.

Wyrok SN z dnia 18 marca 1998 r., I PKN 436/97

Standard: 55612 (pełna treść orzeczenia)