Uwzględnienie interpretacji obcego prawa obowiązującej w kraju, w którym obowiązuje

Orzekanie przez sąd polski na podstawie obcego prawa materialnego powinno uwzględniać jego interpretację w kraju, w którym obowiązuje.

Przewidziane w art. 45 w zw. z art. 178 ust. 1 Konstytucji RP prawo do sprawiedliwego, jawnego i bezzwłocznego rozpatrzenia sprawy przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd, obsadzony przez sędziów niezawisłych i podlegających tylko Konstytucji i ustawom mieści w sobie obowiązek rozpatrzenia sprawy zgodnie z obowiązującym prawem. Podleganie ustawom równoznaczne jest z nakazem ich przestrzegania. Skoro więc art. 9 i 91 Konstytucji zobowiązuje do przestrzegania wiążącego Rzeczpospolitą Polską prawa międzynarodowego i ustanawia pierwszeństwo ratyfikowanych umów międzynarodowych przed prawem wewnętrznym, sprawa, w której należy stosować prawo obce musi być rozpoznana według prawa dla niej właściwego.

Różnice między systemami prawnymi różnych państw są faktem, który spowodował potrzebę wprowadzenia przepisów kolizyjnych, wskazujących prawo właściwe w wypadkach, kiedy w sprawie występują elementy międzynarodowe.

Określenie prawa właściwego dokonane według zasad wynikających z norm kolizyjnych wyznacza przepisy, według których sprawa powinna być rozstrzygnięta.

To, że według przepisów innego kraju sprawa mogłaby zakończyć się odmiennym wyrokiem, korzystniejszym dla jednej ze stron i mniej korzystnym dla drugiej nie może być argumentem podważającym prawidłowość orzeczenia wydanego na podstawie prawa właściwego.

Wyrok SN z dnia 8 lutego 2013 r., IV CSK 309/12

Standard: 55384 (pełna treść orzeczenia)

Samo ustalenie jedynie treści zagranicznej normy prawnej nie zawsze pozwoli na usunięcie wszystkich wątpliwości co do jej znaczenia, bowiem często niezbędne jest posłużenie się także rozmaitymi dyrektywami interpretacyjnymi, a nawet wykorzystanie ukształtowanej linii obcego orzecznictwa.

Wyrok SN z dnia 11 sierpnia 2004 r., II CK 489/03

Standard: 69264 (pełna treść orzeczenia)