Określenie w umowie wierzytelności zabezpieczoną zastawem (art. 3 ust. 2 pkt 4 u.z.rej.)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 4 ustawy, umowa o ustanowienie zastawu rejestrowego powinna określać wierzytelność zabezpieczoną zastawem – przez oznaczenie jej wysokości oraz stosunku prawnego, z którego ta wierzytelność wynika, lub najwyższą sumę zabezpieczenia, jeżeli zabezpieczona jest wierzytelność przyszła lub warunkowa o wysokości nie ustalonej w chwili zawarcia umowy zastawniczej. Treść tego przepisu nie pozostawia żadnych wątpliwości, że zastaw rejestrowy zabezpiecza wierzytelność w oznaczonej lub nieoznaczonej wysokości, przy czym w tym drugim przypadku konieczne jest – jak przy hipotece kaucyjnej – określenie sumy najwyższej, jeżeli zabezpieczana jest wierzytelność przyszła lub warunkowa.

Art. 3 ust. 2 pkt 4 u.zast.rej. pozostawia w znacznej mierze woli stron określenie, czy zastaw będzie miał charakter „kaucyjny”, czyli zabezpieczy najwyższą sumę czy też sumę oznaczoną. Jest to szczególnie istotne przy zabezpieczeniu wierzytelności wynikającej z umowy kredytu bankowego, ze względu na komplikacje natury prawnej, dotyczące określenia chwili powstania wierzytelności i ustalenia jej wysokości. W szczególności chodzi tu o rozstrzygnięcie, czy wierzytelność banku istnieje od chwili zawarcia umowy kredytu, czy też od chwili oddania do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych bądź od chwili ich wykorzystania.

Postanowienie SN z dnia 9 kwietnia 2002 r., III CKN 806/99

Standard: 55344 (pełna treść orzeczenia)