Nakaz zapłaty jako tytuł egzekucyjny

Jeśli chodzi o nakazy zapłaty wydane w postępowaniu nakazowym lub upominawczym, to po uprawomocnieniu się mają skutki prawomocnego wyroku (art. 494 § 2 i art. 504 § 2 k.p.c.), stanowią więc tytuły egzekucyjne, a dopiero zaopatrzone w klauzulę wykonalności stają się tytułem wykonawczym.

Od dnia 1 lipca 2000 r. art. 492 § 1 k.p.c. uzyskał brzmienie: „Nakaz zapłaty z chwilą wydania stanowi tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadania mu klauzuli wykonalności”. Przyjmuje się, że w świetle tego brzmienia nakaz zapłaty stanowiący od chwili wydania tytuł zabezpieczenia zrównany jest w tym zakresie z zarządzeniem tymczasowym, wydawanym przez sąd w postępowaniu zabezpieczającym. To rozwiązanie powoduje, że art. 492 § 1 k.p.c. wywiera wpływ zarówno na zakres zawartych w pozwie wniosków, jak i na zakres orzekania, powód nie powinien zatem składać wniosku o zabezpieczenie powództwa, bo sąd takiego postanowienia w ogóle nie wydaje. Nakaz zapłaty jako tytuł zabezpieczenia roszczeń dochodzonych w postępowaniu nakazowym nie wymaga nadania klauzuli wykonalności, gdyż staje się wykonalny z chwilą wydania. Tak więc wniosek powoda o nadanie klauzuli wykonalności jest bezprzedmiotowy, gdyż wykonalność wynika z samej ustawy.

Uchwała SN z dnia 2 grudnia 2003 r., III CZP 92/03

Standard: 55213 (pełna treść orzeczenia)