Orzeczenie w wyroku eksmisyjnym o uprawnieniu do lokalu, który zobowiązał się dostarczyć powód

W wyroku nakazującym opróżnienie lokalu mieszkalnego sąd może z urzędu orzec o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu, który zobowiązał się dostarczyć powód.

Sąd Okręgowy nie naruszył art. 321 § 1 k.p.c. przez orzeczenie, że pozwanej „przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w Z.”, gdyż powódka w toku postępowania wystąpiła z propozycją objęcia przez pozwaną tego lokalu. Nie było to wprawdzie i nie mogło być przedmiotem żądania pozwu, jednak Sąd mógł z urzędu orzec o tym, stosując przez analogię przepis art. 36 ust. 1 i 3 u.naj.lok., dotyczący lokalu socjalnego, którego zapewnienie ciąży na gminie (zob. wyrok SN z dnia 19 marca 1999 r., II CKN 239/98). Orzeczenie to jest jednak błędne, gdyż Sąd nie orzekł jakiego rodzaju prawo przysługuje pozwanej do tego lokalu oraz nie ustalił stanowczo, czy powodowa Spółdzielnia ma prawo dysponowania tym lokalem. Ponadto sformułowanie dotyczące mieszkania w Z.: „którego remont w niezbędnym dla zamieszkania zakresie przeprowadzi strona powodowa” jest niedookreślone i nie wiadomo, co znaczy „w niezbędnym dla zamieszkania zakresie”.

Z art. 36 ust. 1 i 3 u.naj.lok. wynika, że lokal socjalny zapewnia gmina, a więc należy on do jej zasobów mieszkaniowych (art. 20 u.naj.lok.). Według zatem stosowanego w drodze analogii art. 36 u.naj.lok. prawo do władania przedmiotowym lokalem w Z. powinna mieć powodowa Spółdzielnia, by możliwe było orzeczenie o uprawnieniu pozwanej do niego; w przeciwnym razie orzeczenie byłoby niewykonalne. 

Wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2004 r., V CK 598/03

Standard: 55177 (pełna treść orzeczenia)