Niedopuszczalność ustania stosunku prawnego w sposób i z przyczyn mniej korzystnych dla lokatora (art. 11 ust. 8 u.o.p.l.)

Z art. 11 ust. 8 u.o.p.l. wynika, że w wypadku stosunków prawnych, które nie ustają przez wypowiedzenie, nie jest dopuszczalne ustanie stosunku prawnego w sposób i z przyczyn mniej korzystnych dla lokatora, niż to wynika z przepisów tego artykułu. Przepis ten wskazuje więc, że także w przypadku podnajmu lokalu mieszkalnego, gdy stosunek ten ustał z mocy samego prawa, nie powinno się dopuszczać do ustania stosunku podnajmu z przyczyn mniej korzystnych, niż przewidują to przepisy o ochronie prawa lokatorów. Inna interpretacja musiałaby być oparta na założeniu, że podnajemca jest chroniony tylko w stosunku do najemcy, co pozbawiałoby go rzeczywistej ochrony, chociaż wypełniał on wszystkie obowiązki nakładane na lokatora.

Ustanie stosunku podnajmu z mocy samego prawa, zgodnie z art. 11 ust. 8 u.o.p.l., nie może nastąpić z przyczyn mniej korzystnych dla podnajemcy, niż w razie gdyby to jemu wypowiadano stosunek podnajmu. Jeżeli bowiem właściciel godzi się na zawarcie umowy najmu z osobą, która nie jest wprawdzie lokatorem w rozumieniu ustawy o ochronie praw lokatorów, ale ma na celu zawarcie umowy podnajmu z osobą, która taki przymiot spełnia, rozwiązując umowę najmu powinien on zachować wymogi przewidziane w ustawie o ochronie prawa lokatorów. W takiej szczególnej sytuacji uznać należy, że podnajemcy jako lokatorowi przysługuje ochrona przed utratą prawa do lokalu, przewidziana wspomnianą ustawą.

Uchwała SN z dnia 23 lipca 2004 r., III CZP 31/04

Standard: 55167 (pełna treść orzeczenia)