Niedopuszczalność skargi pauliańskiej wierzyciela upadłego na czynność syndyka w ramach likwidacji masy upadłości

Wierzycielowi upadłego nie przysługuje skarga pauliańska (art. 527 k.c.) na czynność prawną dokonaną przez syndyka w ramach likwidacji masy upadłości.

Odmienny pogląd, który zaprezentował skarżący, że wierzyciel upadłego mógłby żądać uznania czynności prawnej dokonanej przez syndyka za bezskuteczną w stosunku do niego, oznaczałby, iż wierzyciel ten, z pierwszeństwem przed innymi wierzycielami upadłego, mógłby zaspokoić się z przedmiotów majątkowych, które w ramach likwidacji masy upadłości zostały zbyte przez syndyka (art. 532 k.c.). Prowadziłoby to do zniweczenia celu postępowania upadłościowego, którym w razie likwidacji majątku upadłego jest zaspokojenie wierzycieli stosownie do zasad przewidzianych w przepisach prawa upadłościowego (art. 204-206 Pr.upadł., art. 342-344 Pr.u.n.) i – z naruszeniem tych zasad – do uprzywilejowania jednego wierzyciela kosztem pozostałych.

Jeżeli czynności syndyka są wadliwe i prowadzą do uszczuplenia należności, które w wyniku postępowania upadłościowego powinny przypadać wierzycielowi uprawnionemu do zaspokojenia z masy upadłości, wierzyciel taki nie jest pozbawiony środków zapobieżenia temu. Służą temu środki przewidziane w przepisach prawa upadłościowego, w szczególności wierzyciel może zwrócić się do sędziego-komisarza, który z racji nadzoru sprawowanego nad czynnościami syndyka (art. 87 § 1 Pr.upadł., art. 152 ust. 1 Pr.u.n.), może podjąć stosowne działanie.

Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2006 r., II CSK 40/05

Standard: 54879 (pełna treść orzeczenia)