Niepowetowana szkoda w rozumieniu art. 388 k.p.c. i art. 414 k.p.c.

Pojęcie niepowetowanej szkody, jako stanowiące przesłankę zastosowania instytucji o charakterze wyjątkowym, powinno być wykładane w sposób restryktywny. Chodzi o szkodę, którą może ponieść skarżący wskutek wykonania prawomocnego orzeczenia objętego skargą o wznowienie, a której nie da się naprawić przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia. Sąd nie może wstrzymać wykonalności orzeczeń na podstawie innych przesłanek, jak tylko z powodu obawy wystąpienia niepowetowanej szkody.

Pojęcie niepowetowanej szkody oznacza w szczególności brak dostatecznego majątku po stronie przeciwnika procesowego, z którego skarżący mógłby uzyskać zwrot wyegzekwowanego świadczenia. Groźba niepowetowanej szkody musi pozostawać w związku przyczynowo skutkowym z wykonaniem orzeczenia.

Skarżący powinien uprawdopodobnić, że groźba niepowetowanej szkody jest realna, a obawa jej wystąpienia – uzasadniona wskazanymi okolicznościami faktycznymi (np. egzekucja z majątku spółki handlowej uniemożliwi wykonanie zobowiązań wobec kontrahentów, co nieuchronnie doprowadzi do upadłości spółki).

Nie chodzi zatem jedynie o uprawdopodobnienie możliwości jej wystąpienia, ale o rzeczywiste ryzyko jej nieodwracalnych skutków. „Niepowetowana szkoda” oznacza brak w przyszłości jakiejkolwiek możliwości przywrócenia stanu poprzedniego, nieodwracalną utratę, niemożliwą do naprawienia szkodę

Postanowienie SO w Szczecinie z dnia 20 grudnia 2019 r., VIII Gz 369/19

Standard: 54462 (pełna treść orzeczenia)