Zwalnianie lekarza od obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej art. 180 § 1 i 2 k.p.k.

Zgodnie z art. 180 § 2 k.p.k lekarz jako świadek w postępowaniu karnym, może być przesłuchany co do faktów objętych tajemnicą zawodową wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu.

O przesłuchaniu lekarza decyduje sąd. Jego rozstrzygnięcie przybiera postać postanowienia: o przesłuchaniu danej osoby w charakterze świadka, a w postępowaniu przygotowawczym, o zezwoleniu na przeprowadzenie takiego przesłuchania przez prokuratora. Pierwsze zapada w toku postępowania sądowego (na wniosek lub z urzędu), a drugie w związku ze stosownym wnioskiem.

Nie ulega więc wątpliwości, że zastosowanie omawianej normy aktualizuje się w ogóle dopiero wtedy, gdy zaistnieje potrzeba przesłuchania świadka na okoliczności chronione tajemnicą służbową, a także wtedy, gdy świadek, powołując się na związanie tą tajemnicą, odmawia zeznań.

Niekwestionowanym – bo wynikającym z literalnej wykładni tego przepisu warunkiem materialnym zwolnienia od zachowania tajemnicy jest kumulatywne ustalenie (przez uprawdopodobnienie), że:

a) jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości i

b) okoliczność, odnośnie do której następuje to zwolnienie, nie może być ustalona na podstawie innego dowodu.

Postanowienie SN z dnia 9 października 2009 r., SNO 80/09

Standard: 53736 (pełna treść orzeczenia)