Bezpośrednie stosowanie umowy międzynarodowej (art. 9 i art. 91 Konstytucji)
Nakaz interpretacji prawa zgodnie z normami prawa międzynarodowego Umowa międzynarodowa (art. 9 konstytucji) Źródła prawa (art. 87 - 94 konstytucji)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Rzeczpospolitą Polską wiążą ratyfikowane umowy międzynarodowe, które po ich ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stają się częścią krajowego porządku prawnego i są bezpośrednio stosowane (art. 91 ust. 1 Konstytucji RP). Do tego rodzaju umów międzynarodowych należy zaliczyć: Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzoną w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. zmienioną następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełnioną Protokołem nr 2 (Dz. U. 1993.61.284 ze zm. – dalej w tekście EKPCz lub Konwencja) oraz Traktat o Unii Europejskiej z dnia 7 lutego 1992 r. (Dz. U. 2004.90.864/30 – dalej w tekście TUE) i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej z dnia 25 marca 1957 r. (Dz. U. 2004.90.864/2 – dalej w tekście TFUE), a także Traktat z Lizbony zmieniający Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską z dnia 13 grudnia 2007 r. (Dz. U. 2009.203.1569 – powoływany dalej jako Traktat Lizboński).
Postanowienie SN z dnia 23 listopada 2022 r., I KO 80/21
Standard: 67810 (pełna treść orzeczenia)
Artykuł 91 ust. 2 Konstytucji nakłada na sąd obowiązek odmowy zastosowania ustawy wówczas, gdyby się okazało, że nie można jej pogodzić z umową międzynarodową
Nie wkracza w kompetencje Trybunału Konstytucyjnego sąd, który dokonuje wykładni przepisów, uwzględniając wiążący Polskę standard konwencyjny (zob. uz. uchwały SN z dnia 16 września 2020 r., III UZP 1/20).
Wyrok SN z dnia 9 czerwca 2022 r., III USKP 145/21
Standard: 86110 (pełna treść orzeczenia)