Niedewolutywny charakter zarzutów od nakazu zapłaty

Zarzuty od nakazu zapłaty są środkiem zaskarżenia o charakterze niedewolutywnym, niewszczynającym postępowania w instancji (zob. uchwała SN z dnia 18 marca 2005., III CZP 97/04).

Uchwała SN z dnia 20 maja 2010 r., III CZP 22/10

Standard: 53617 (pełna treść orzeczenia)

Wniesienie zarzutów od nakazu zapłaty (art. 493 k.p.c.) wszczyna drugą fazę postępowania przed tym samym sądem, a kończy ją wydanie wyroku, którym sąd w całości lub w części utrzymuje w mocy nakaz zapłaty albo go uchyla i orzeka o żądaniu pozwu, albo kończy ją wydanie postanowienia, którym sąd uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza (art. 496 k.p.c.). Kognicja sądu w pierwszej fazie postępowania nakazowego jest ograniczona. Sprowadza się do stwierdzenia istnienia podstaw do wydania nakazu zapłaty, które są określone w art. 485 k.p.c.

Postępowanie prowadzone na skutek wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty nie jest, inaczej niż postępowanie prowadzone przez sąd wyższej instancji na skutek środków odwoławczych, postępowaniem mającym na celu skontrolowanie prawidłowości wydania zaskarżonego orzeczenia. Jest to, prowadzone w sprawie po raz pierwszy, postępowanie zmierzające do ustalenia zasadności powództwa. Taki charakter tego postępowania wynika w szczególności z art. 493 § 1 k.p.c., według którego w piśmie zawierającym zarzuty pozwany powinien przedstawić zarzuty nie przeciwko nakazowi zapłaty, lecz „przeciwko żądaniu pozwu, a także wszystkie okoliczności faktyczne i dowodowe na ich potwierdzenie”. Rozpoznając zarzuty od nakazu zapłaty sędzia nie kontroluje merytorycznej zasadności wydanego przez siebie nakazu

Uchwała SN z dnia 18 marca 2005 r., III CZP 97/04

Standard: 53618 (pełna treść orzeczenia)