Potrzeba udziału zawodowego pełnomocnika (art. 117 § 5 k.p.c.)

Kodeks postępowania cywilnego nie przewiduje środka zaskarżenia wobec postanowienia Sądu Najwyższego wydanego w postępowaniu zażaleniowym. Tym samym nie ma żadnej podstawy dla uznania za potrzebny udziału fachowego pełnomocnika w sprawie, której przedmiotem miałoby być zaskarżenia postanowienia Sądu Najwyższego, skoro taki środek zaskarżenia nie przysługuje stronie.

Wyrok SN z dnia 6 lipca 2022 r., I PUO 4/22

Standard: 64570 (pełna treść orzeczenia)

W dotychczasowym orzecznictwie sądowym o nieporadności strony świadczyły i za wyjątkowością sytuacji przemawiały między innymi:

- niepełnosprawność strony, niesłyszącej i niemówiącej od dzieciństwa z bardzo dużą wadą wzroku, która poza złożeniem pism procesowych przygotowanych przez pracowników stowarzyszenia wspomagającego osoby głuchonieme nie zgłosiła żadnego wniosku dowodowego oraz nie zażądała wezwania biegłych na rozprawę celem uzupełnienia wydanych opinii lub wyjaśnienia wątpliwości (wyrok SN z dnia 2 lutego 2011 r., I UK 293/10),

- głęboka choroba psychiczna (wyrok SN z dnia 7 lipca 2005 r., II UK 271/04),

- ukończenie przez stronę jedynie szkoły podstawowej specjalnej oraz rozpoznanie u niej przez biegłych upośledzenia umysłowego, prymitywnego rozumienia sytuacji społecznych, słabego poziomu wiadomości ogólnych oraz zaburzenia psychicznego przy jednoczesnym braku jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej oraz niestosowaniu się do treści kierowanych do niej wezwań (wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2014 r., I UK 363/13).

W wyroku z dnia 11 października 2002 r., V CSK 174/07 Sąd Najwyższy zastrzegł, że jeżeli powód, mimo swej niepełnosprawności, wykazał w dotychczasowym postępowaniu aktywność, a także znajomość prawa w stopniu wskazującym na umiejętne popieranie powództwa, to chybiony jest zarzut naruszenia przepisów art. 5 k.p.c. i 212 k.p.c.

Wyrok SN z dnia 16 grudnia 2021 r., II USKP 119/21

Standard: 70273 (pełna treść orzeczenia)