Zakres immunitetu państwa obcego w postępowaniu przed sądami krajowymi
Immunitet jurysdykcyjny państwa obcego
O ile samo przysługiwanie immunitetu państwom obcym w postępowaniu przed sądami krajowymi nie budzi wątpliwości, o tyle problemem jest współcześnie jego zakres. Zagadnienie to, wywołujące wyjątkowo duże zainteresowanie piśmiennictwa, zazębia się mocno z kwestią dostępu do sądu i ochroną innych podstawowych praw człowieka.
Do około lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku powszechnie przyznawano państwu immunitet pełny (absolutny). Przysługiwał on we wszystkich sprawach, niezależnie od ich charakteru, chyba że państwo się go zrzekło.
W Polsce koncepcja immunitetu pełnego znalazła wyraz jeszcze w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 września 1990 r., III PZP 9/90.
W wyniku stopniowego odchodzenia od tej koncepcji, obecnie w Polsce, podobnie jak w innych państwach, za powszechnie przyjętą zasadę uznaje się, że państwo obce ma immunitet jurysdykcyjny tylko w sprawach związanych z władczą działalnością (acta iure imperii), nie przysługuje mu on natomiast w sprawach związanych z udziałem w zwykłym obrocie cywilnym i gospodarczym (acta iure gestionis) (zob. wyrok SN z dnia 13 marca 2008 r., III CSK 293/07).
Postanowienie SN z dnia 29 października 2010 r., IV CSK 465/09
Standard: 53549 (pełna treść orzeczenia)