Czynności składające się na „wydanie wyroku”

Wydanie wyroku jest aktem złożonym pod względem prawnym i psychologicznym, obejmującym:

- naradę, podczas której sędziowie, przed którymi odbyła się rozprawa poprzedzająca bezpośrednio wydanie wyroku (verba legis), ujawniają swoje poglądy na przedmiot sprawy,

- głosowanie,

- sporządzenie sentencji i jej podpisanie (wydanie wyroku sensu stricto).

Ogłoszenie wyroku wprawdzie nie jest czynnością składającą się na wydanie wyroku w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale skoro wyrok podlegający ogłoszeniu, a nieogłoszony, jest wyrokiem nieistniejącym w znaczeniu prawnoprocesowym (por. postanowienie SN z dnia 17 listopada 2005 r., I CK 298/05), to przez wydanie wyroku sensu largo rozumieć należy także jego ogłoszenie.

Przy takim rozumieniu aktu procesowego, jakim jest wydanie wyroku, wszystkie czynności wchodzące w zakres tego pojęcia powinny być dokonane przez sędziów, przed którymi odbyła się rozprawa poprzedzająca bezpośrednio wydanie wyroku, z możliwością odstępstwa od tej reguły tylko w wypadkach określonych w ustawie. Takim wyjątkiem jest ogłoszenie „odroczonego” wyroku przez samego przewodniczącego, bez udziału pozostałych członków składu sądu orzekającego (art. 326 § 2 zdanie trzecie k.p.c.).

W razie ogłoszenia wyroku przez sędziego, który nie brał udziału w jego wydaniu, zachodzi nieważność postępowania (art. 379 pkt 4 k.p.c.).

Uchwała SN z dnia 22 lutego 2007 r., III CZP 160/06

Standard: 53399 (pełna treść orzeczenia)