Kopia dokumentu w postępowaniu klauzulowym poświadczona przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 129 § 2 k.p.c.)

Kopia odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego, poświadczona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika wnioskodawcy będącego radcą prawnym, może stanowić podstawę nadania klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego wierzyciela na podstawie art. 788 § 1 k.p.c.

Artykuł 788 § 1 k.p.c. wymaga, aby przejście uprawnienia lub obowiązku na inną osobę po powstaniu tytułu egzekucyjnego zostało wykazane za pomocą odpowiednich dokumentów. Istnienie tego rodzaju regulacji m.in. w art. 788 § 1 k.p.c. nie oznacza, że w postępowaniu klauzulowym nie jest możliwe odstępstwo od tej zasady i nie stosuje się w nim art. 129 § 2 k.p.c. Z art. 13 § 2 k.p.c. wynika obowiązek odpowiedniego stosowania przepisów o procesie także w innych postępowaniach. Zakres zastosowania art. 129 § 1-4 k.p.c. jest wobec tego szerszy i dotyczy innych postępowań unormowanych w kodeksie postępowania cywilnego. Przepisy regulujące postępowanie klauzulowe nie wyłączają wprost odpowiedniego stosowania w nim art. 129 § 2 k.p.c. W postępowaniu nakazowym wyłączenie – zgodnie ze znowelizowanym art. 485 § 4 k.p.c. – obejmuje jedynie weksel, czek, warrant lub rewers oraz dokumenty określone w § 3 tego artykułu.

Przeciwko stosowaniu art. 129 § 2 k.p.c. w postępowaniu klauzulowym nie przemawia także charakter tego postępowania; jest ono w porównaniu z postępowaniem rozpoznawczym postępowaniem uproszczonym i sformalizowanym, w którym dowód z dokumentów odgrywa podstawowe znaczenie. Funkcja dowodowa dokumentów w tym postępowaniu sprowadza się do ograniczenia dostępnych środków dowodowych, co nie oznacza, że służą one innym celom niż wykazanie określonych faktów. Prowadzenie dowodów w ramach postępowania klauzulowego nie różni zatem tego postępowania w sposób istotny od przeprowadzania dowodów w postępowaniu rozpoznawczym, w którym art. 129 § 2 k.p.c. niewątpliwie ma zastosowanie.

Nie ma też podstaw do nadawania pojęciu „wykazanie” innego znaczenia na gruncie art. 788 § 1 k.p.c. i uznawania, że nie odnosi się ono do postępowania dowodowego. Charakter postępowania klauzulowego także nie przemawia za potrzebą korzystania w tym postępowaniu wyłącznie z oryginałów dokumentów w celu zapewnienia należytej ochrony praw jego stron, a w szczególności dłużnika. Zgodnie z art. 129 § 3 k.p.c., poświadczenie zgodności z oryginałem odpisu dokumentu przez występującego w sprawie pełnomocnika strony w osobie np.

radcy prawnego nadaje temu poświadczeniu charakter dokumentu urzędowego. Oznacza to, że poświadczony przez pełnomocnika odpis dokumentu ma charakter dokumentu urzędowego w tym znaczeniu, że potwierdza się w nim z mocą dokumentu urzędowego istnienie dokumentu „źródłowego” o treści takiej samej jak odpis. Złożenie takiego dokumentu jest zatem wystarczające do zrealizowania funkcji przewidzianej w art. 788 § 1 k.p.c. dla dowodu z dokumentu.

Uchwała SN z dnia 21 grudnia 2010 r., III CZP 94/10

Standard: 53302 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy