Pojęcie "dane osobowe"

Pojęcie danych osobowych nie ma jednorodnego charakteru. Wyróżniono bowiem dane o szczególnym charakterze, tzw. dane wrażliwe (delikatne, sensytywne), przeciwstawiane niekiedy tzw. danym zwykłym (pospolitym), po to, aby w odniesieniu do danych wrażliwych wprowadzić bardziej intensywną ochronę, a ich przetwarzanie poddać odrębnym zasadom. Za dane tego rodzaju art. 27 ust. 1 ustawy o o.d.o. uznaje dane dotyczące:

a) pochodzenia rasowego lub etnicznego,

b) poglądów politycznych,

c) przekonań religijnych lub filozoficznych (odnosi się to także do postawy ateistycznej lub agnostycznej, kategoria ta nie obejmuje natomiast zasad moralnych),

d) przynależności wyznaniowej, partyjnej lub związkowej (także fakt nieprzynależności i wystąpienia z organizacji), e) stanu zdrowia,

f) kodu genetycznego,

g) nałogów (w tym poddania się leczeniu odwykowemu lub przerwania go, uczestniczenia w grupach i organizacjach stawiających sobie za cel walkę z uzależnieniami),

h) życia seksualnego,

i) skazań, orzeczeń o ukaraniu, mandatów karnych oraz innych orzeczeń wydanych w postępowaniu sądowym lub administracyjnym.

Katalog danych zaliczonych do danych wrażliwych jest obszerniejszy w porównaniu do ustanowionego w art. 8 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE. Ustawa o.d.o. zalicza bowiem dodatkowo do tej kategorii dane o nałogach i kodzie genetycznym.

Kryterium wyróżnienia powyższych danych stanowi to, że dotyczą one bezpośrednio sfer należących do prywatności czy nawet intymności osoby fizycznej. W pozostałych przypadkach (a więc przy danych zwykłych, danych neutralnych, danych trywialnych) ingerencja w obszar prywatności bądź w ogóle nie zachodzi, bądź - jeśli nawet występuje - to wynika nie tyle z samej treści danych, ile raczej z ich zestawienia, kontekstu. Poza tym dane wrażliwe, w przeciwieństwie do pozostałych, wiążą się ze znacznie większym poczuciem zagrożenia oraz niebezpieczeństwem wywołania na różnych polach (zatrudnienie, ubezpieczenie, kredytowanie itd.) decyzji dyskryminacyjnych.

Przedstawione w ustawie wyliczenie danych wrażliwych ma charakter taksatywny. Dlatego nie istnieje możliwość poszerzenia go o dalsze kategorie danych.

Wyrok SN z dnia 4 lutego 2021 r., II PSKP 7/21

Standard: 59570 (pełna treść orzeczenia)

Za dane osobowe uważa się - według art. 6 ust 1 ustawy o ochronie danych osobowych - „wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej”. Przepis art. 6 ust. 2 ustawy wyjaśnia, że osobą możliwą do zidentyfikowania jest taka osoba, której tożsamość da się określić bądź bezpośrednio, bądź pośrednio, w szczególności odwołując się do numeru identyfikacyjnego albo do jednego lub wielu specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne, umysłowe, ekonomiczne, kulturowe lub społeczne. Informacji nie uważa się za umożliwiającą określenie tożsamości osoby, jeżeli wymagałoby to nadmiernych kosztów, czasu lub działań (art. 6 ust. 3 ustawy). Zatem informacje, które bez nadzwyczajnego wysiłku, bez nieproporcjonalnie dużych nakładów dają się powiązać z określoną osobą, zwłaszcza przy wykorzystaniu łatwo osiągalnych źródeł powszechnie dostępnych, należy zaliczyć do kategorii danych osobowych.

Wyrok SN z dnia 10 maja 2018 r., II PK 76/17

Standard: 63582 (pełna treść orzeczenia)

Pojęcie "dane osobowe" na gruncie prawa polskiego obejmuje wszelkie informacje dotyczące osoby fizycznej, jeśli możliwe jest określenie jej tożsamości i zidentyfikowanie.

Dane osobowe to zespół wiadomości (komunikatów) o konkretnym człowieku na tyle zintegrowany, że pozwala na jego zindywidualizowanie. Obejmuje co najmniej informacje niezbędne do identyfikacji (imię, nazwisko, miejsce zamieszkania), jednakże do tego się nie ogranicza, bowiem mieszczą się w nim również dalsze informacje, wzmacniające stopień identyfikacji. Do informacji takich z pewnością należą zdjęcia osoby fizycznej, chociażby wykonane w przeszłości, umożliwiające jej identyfikację.

W sytuacji gdy zdjęcie takie jest umieszczone wraz z imieniem i nazwiskiem osoby na nim występującej w miejscu dostępnym dla nieograniczonej liczby podmiotów, należy uznać, iż stanowi ono dane osobowe podlegające ochronie na podstawie Ustawy o ochronie danych osobowych.

O zakwalifikowaniu danej informacji do kategorii danych osobowych decydują przede wszystkim obiektywne kryteria oceny, przy czym uwzględnić należy wszystkie informacje, w tym także pozajęzykowe (kontekst) do jakich dostęp mają osoby trzecie. 

Wyrok NSA z dnia 18 listopada 2009 r., I OSK 667/09

Standard: 53137 (pełna treść orzeczenia)