Zabezpieczanie określonej wierzytelności w drodze tzw. repartycji
Zabezpieczenie hipoteką wierzytelności pieniężnej (art. 68 u.k.w.h.)
Wierzyciel, po uzyskaniu dalszych tytułów wykonawczych na podstawie art. 793 k.p.c., uprawniony jest do zabezpieczenia hipotekami przymusowymi zwykłymi jednej wierzytelności na kilku nieruchomościach dłużnika w zakresie określonym w art. 68 i 69 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (jedn. tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.).
W judykaturze i piśmiennictwie praktyka zabezpieczania określonej wierzytelności w drodze tzw. repartycji, polegającej na obciążaniu odrębnymi hipotekami wielu nieruchomości dłużnika, tak jednak, aby suma zabezpieczeń nie przewyższała sumy wierzytelności (por. postanowienie SN z dnia 11 lutego 2005 r., III CK 203/04).
Praktykę tę można wykorzystać przy zabezpieczaniu hipotekami przymusowymi zwykłymi jednej wierzytelności, po uzyskaniu przez wierzyciela kilku tytułów wykonawczych na podstawie art. 793 k.p.c. Dochodzi w ten sposób do równoważenia interesów wierzyciela i dłużnika.
Postanowienie SN z dnia 25 stycznia 2012 r., V CSK 47/11
Standard: 53101 (pełna treść orzeczenia)
Repartycja zabezpieczenia zakłada obciążenie każdej z kilku nieruchomości hipoteką w kwocie odpowiadającej jedynie części wierzytelności podlegającej zabezpieczeniu, tak jednak, aby suma wszystkich hipotek odpowiadała całej kwocie tej wierzytelności. Tak rozumiana repartycja zabezpieczenia zyskała aprobatę piśmiennictwa, nie zgłoszono w szczególności zastrzeżeń co do jej dopuszczalności ze względu na zasadę szczegółowości (zgodnie z tą zasadą, przedmiotem prawa rzeczowego, a więc i hipoteki, może być tylko jedna rzecz) oraz zasadę akcesoryjności hipoteki.
Nie można się zgodzić ze stanowiskiem, że od dnia 23 września 2001 r., kiedy wszedł w życie art. 76 ust. 3 u.k.w.h., pozwalający na ustanowienie hipoteki łącznej w drodze umowy, kontynuowanie przedstawionej wyżej praktyki repartycji zabezpieczenia stało się niedopuszczalne.
Postanowienie SN z dnia 11 lutego 2005 r., III CK 203/04
Standard: 53103 (pełna treść orzeczenia)