Legitymacja do wniesienia zażalenia w postępowaniu klauzulowym (art. 795 § 1 k.p.c.)

Postępowanie o nadanie klauzuli wykonalności, podobnie jak proces, cechuje dwustronność. Jego stronami są wierzyciel i dłużnik (por. art. 781 § 2, art. 782, 784, 785, 786 § 1 i art. 795 § 2 k.p.c.), przy czym należy wyróżnić wierzyciela i dłużnika w znaczeniu materialnym i procesowym. Wierzycielem w pierwszym znaczeniu jest osoba, na rzecz której ma być wydana klauzula wykonalności, dłużnikiem zaś osoba, przeciwko której ma być wydana ta klauzula. Z reguły są to osoby, oznaczone w tytule egzekucyjnym jako wierzyciel i dłużnik. Możliwe jest jednak nadanie klauzuli przeciwko innym podmiotom (por. np. art. 788 k.p.c.) i wtedy mają one przymiot wierzyciela lub dłużnika w znaczeniu materialnym.

Stroną postępowania klauzulowego w znaczeniu procesowym jest osoba, która we własnym imieniu występuje o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu albo która, także imieniem własnym, sprzeciwia się takiemu wnioskowi. W znaczeniu tylko procesowym jako strona postępowania klauzulowego działać może np. prokurator, występujący z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz strony (wierzyciela) w znaczeniu materialnym, trafnie więc w literaturze przyjmuje się, że przymiot strony w postępowaniu klauzulowym wynika zasadniczo z tytułu egzekucyjnego bądź z wniosku o nadanie klauzuli wykonalności.

Uchwała SN z dnia 20 maja 2003 r., III CZP 19/03

Standard: 52795 (pełna treść orzeczenia)