Zasiedzenie nieruchomości stanowiącej wspólnotę gruntową

Wydanie decyzji ustalającej, że nieruchomość stanowi wspólnotę gruntową, nie stoi na przeszkodzie zasiedzeniu tej nieruchomości.

O ile nie należy do drogi sądowej ustalenie, które nieruchomości stanowią wspólnotę gruntową – sprawa ta podlega rozpoznaniu w postępowaniu administracyjnym, w toku którego, w związku z treścią art. 3 u.w.g., rozpatrywany jest również zarzut zasiedzenia (zob. uchwałę SN z dnia 20 maja 1966 r., III CZP 16/66 – o tyle otwarta jest droga sądowa, zgodnie z ogólną regułą (art. 2 k.p.c.), we wszelkich sprawach o własność nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty gruntowej, wywołanych zdarzeniami zaistniałymi po wejściu w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Może tu chodzić o różne zdarzenia (zob. wyrok SN z dnia 31 stycznia 1974 r., III CRN 338/73), również o upływ terminu zasiedzenia.

Możliwość stwierdzenia przez sąd nabycia przez zasiedzenie po wejściu w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych nieruchomości wchodzącej w skład wspólnoty nie doznaje żadnych ograniczeń z tego powodu, że została wydana decyzja, o której mowa w art. 8 u.w.g. Jak wspomniano, decyzja wydana na podstawie art. 8 u.w.g. ma charakter deklaratoryjny, stwierdza jedynie stan prawny istniejący w dniu wejścia w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, i zachowuje ten walor tylko do czasu zmiany wspomnianego stanu wskutek późniejszego zdarzenia. Ustalenie przez organ administracyjny, że określony grunt wchodzi w skład wspólnoty, nie przesądza więc w sposób wiążący dla sądu, iż grunt ten nie został przed wydaniem decyzji, a po wejściu w życie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych nabyty przez określoną osobę w wyniku zasiedzenia. 

Postanowienie SN z dnia 7 marca 2002 r., II CKN 619/99

Standard: 52668 (pełna treść orzeczenia)