Obligatoryjny dozór (art. 73 § 2 k.k.)

Na mocy art. 73 § 2 k.k. dozór jest obowiązkowy między innymi wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego oraz sprawcy określonego w art. 64 § 2 k.k. Natomiast zgodnie z art. 65 § 1 k.k. przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2 k.k., stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa oraz wobec sprawcy przestępstwa o charakterze terrorystycznym.

Przepis art. 73 § 2 k.k. rodzi więc obowiązek oddania pod dozór kuratora w razie skazania sprawcy znajdującego się w jednej z grup wymienionych zarówno w przepisie art. 64 § 2 k.k., jak i w art. 65 § 1 k.k.

Z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że skoro, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 73 § 2 k.k., dozór jest obowiązkowy wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego, sprawcy określonego w art. 64 § 2 k.k., to przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2 k.k., stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo, działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa (zob. wyroki SN: z dnia 8 listopada 2018 r., II KK 476/17, z dnia 26 maja 2014 r., III WK 1/14, z dnia 28 maja 2013 r., II KK 339/12).

Wyrok SN z dnia 16 grudnia 2020 r., I KK 115/20

Standard: 52592 (pełna treść orzeczenia)