Kwalifikacja prawna objętego stanem faktycznym sprawy oświadczenia woli

Uznanie pisma za oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych umów zawartych pod wpływem błędu nie oznacza dokonania przez Sąd Najwyższy nowych ustaleń faktycznych, których w toku postępowania kasacyjnego w zasadzie czynić nie można (zob. np. wyrok SN z dnia 10 maja 2000 r., III CKN 416/98). Chodzi tu jedynie o prawidłową kwalifikację prawną objętego stanem faktycznym sprawy oświadczenia woli (podobnie jak to miało miejsce uprzednio przy rozpatrywaniu charakteru prawnego umów zawartych w sprawie).

Czym innym są ustalenia dotyczące złożenia oświadczenia woli i jego treści, a czym innym jego kwalifikacja prawna zmierzająca do przypisania mu określonych skutków prawnych. Ustalenie faktów w postaci oświadczeń woli następuje według reguł postępowania dowodowego (art. 227 i nast. k.p.c.) oraz dyrektyw wykładni oświadczeń woli (przede wszystkim art. 65 k.c.), kwalifikacja prawna oświadczeń woli polega zaś na właściwym określeniu tworzonej przez te oświadczenia czynności prawnej dla ustalenia wywieranych przez nią skutków prawnych; następuje więc już po ustaleniu faktu złożenia określonych oświadczeń woli i dlatego powinna być odróżniana od procesu zmierzającego do ustalenia tego faktu.

W rezultacie, w postępowaniu kasacyjnym możliwa jest nowa kwalifikacja oświadczeń woli (czynności prawnych) objętych stanem faktycznym sprawy i nowa ich subsumcja pod określone przepisy.

Wyrok SN z dnia 12 października 2000 r., IV CKN 144/00

Standard: 52417 (pełna treść orzeczenia)