Zawezwanie do próby ugodowej jako wezwanie dłużnika do zapłaty

Nie jest wyłączone potraktowanie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej jako równoznacznego z wezwaniem do zapłaty (por. wyrok SN z dnia 5 sierpnia 2014 r., I PK 20/14, w którym wskazano, że nie ulega wątpliwości, iż występując z takim wnioskiem wierzyciel wyraża żądanie (wolę) zaspokojenia swego roszczenia; zob. też wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2019 r., III CSK 122/17).

Wyrok SN z dnia 25 września 2020 r., V CSK 410/18

Standard: 52203 (pełna treść orzeczenia)

Zawezwanie do próby ugodowej jest jednym ze sposobów bezpośredniego dochodzenia przez wierzyciela swoich roszczeń przed sądem.

Jeżeli zawezwanie do próby ugodowej zawiera oznaczenie przedmiotu żądania i określenie jego wysokości oraz tytuł z jakiego ma ono wynikać, to jest ono równoznaczne z wezwaniem do zapłaty z art. 455 k.c. Nie ulega także wątpliwości, że w takim przypadku wierzyciel wyraża żądanie (wolę) zaspokojenia swego roszczenia. W takiej sytuacji, jeżeli nie sprzeciwiają się temu okoliczności sprawy, od zawezwania do zawarcia ugody powinny być liczone odsetki ustawowe od zasądzonej w późniejszym wyroku kwoty zadośćuczynienia.

Wyrok SN z dnia 5 sierpnia 2014 r., I PK 20/14

Standard: 52204 (pełna treść orzeczenia)