Apelacja w postępowaniu uproszczonym

Po nowelizacji z dnia 4 lipca 2019 r. przepisów o postępowaniu uproszczonym pozostały zasadnicze dotychczasowe różnice pomiędzy postępowaniem apelacyjnym zwykłym a uproszczonym, odnoszące się do składu sądu oraz modelu apelacji.

Sprawy uproszczone podlegają rozpoznaniu w postępowaniu odwoławczym w składzie jednego sędziego (art. 505[10] § 1 k.p.c.).

Zgodnie z art. 505[9] § 1[1] k.p.c. apelację można oprzeć na zarzutach:

1) naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie;

2) naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy.

Po upływie terminu do wniesienia apelacji przytaczanie dalszych zarzutów jest niedopuszczalne (art. 505[9] § 2 k.p.c.).

W zwykłym postępowaniu odwoławczym obowiązuje model apelacji pełnej, co oznacza, że rola sądu drugiej instancji nie ogranicza się jedynie do samego aktu kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia, ale obejmuje także powinność merytorycznego rozpoznania sprawy (art. 378 § 1 k.p.c. w zw. z art. 383 k.p.c.).

Wyrok SN z dnia 26 lutego 2021 r., III CZP 19/20

Standard: 52193 (pełna treść orzeczenia)

Apelację w postępowaniu uproszczonym (art. 505[9] § 1[1] k.p.c.). można oprzeć jedynie na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz na zarzutach naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy (art. 505[9] § 1[1] k.p.c.), przy czym zgłaszanie dalszych zarzutów — po upływie terminu do wniesienia apelacji — nie jest dopuszczalne.

Wyraźna, szczegółowa specyfikacja i ograniczenie dopuszczalności zarzutów odróżnia apelację ograniczoną ustanowioną w postępowaniu uproszczonym od apelacji pełnej, oderwanej od zarzutów, funkcjonującej w postępowaniu procesowym „zwykłym

Uchwała SN z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07

Standard: 52194 (pełna treść orzeczenia)