Dołączenie do wniosku oświadczenia zbywcy o woli zbycia nieruchomości cudzoziemcowi
Wniosek cudzoziemca i przesłanki jego uwzględnienia (art. 1a u.n.n.c.)
Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 20 czerwca 2012 r. w sprawie szczegółowych informacji oraz rodzajów dokumentów, jakie jest obowiązany przedstawić cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości (Dz. U. z 2012 r., poz. 729) cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości jest obowiązany dołączyć do wniosku oświadczenie zbywcy wyrażające wolę zbycia nieruchomości na rzecz cudzoziemca. Przepisy nie zastrzegają żadnej szczególnej formy, w jakiej właściciel nieruchomości miałby oświadczać o zamiarze jej zbycia na rzecz cudzoziemca.
Oświadczenie o zamiarze zbycia nieruchomości na rzecz cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie, jak każde oświadczenie woli, które może być zmienione lub cofnięte.
Oświadczenie właściciela nieruchomości o rezygnacji jej zbycia na rzecz cudzoziemca, złożone w toku postępowania administracyjnego, wywiera jedynie skutki administracyjnoprawne w postaci obligatoryjnego umorzenia postępowania administracyjnego, co wyraźnie wynika z brzmienia cyt. art. 3b ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców.
Wyrok NSA z dnia 21 marca 2017 r., II OSK 1775/15
Standard: 51974 (pełna treść orzeczenia)
Organ nie może wymagać dokumentów, które z istoty zdarzenia prawnego stanowiącego nabycie nieruchomości, nie są możliwe do przedłożenia.
Stanowisko, że w każdym wypadku występowania o wydanie zezwolenia jest bezwzględnie wymagany dokument w postaci oświadczenia zbywcy o zamiarze zbycia nieruchomości – nie może być uznane za trafne.
Ustawa nie ogranicza nabycia wyłącznie do czynności prawnych, lecz rozszerza zakres tytułów takiego nabycia. Takim zdarzeniem może być zatem także orzeczenie sądowe. W takim wypadku nie zawsze będzie możliwe przedstawienie oświadczenia zbywcy z różnorakich przyczyn. Choćby w wypadku nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia. Nabycie takie ma pierwotny charakter i z istoty nie będzie możliwe uzyskanie oświadczenia zbywcy, gdyż takiej osoby w tych relacjach prawnych brak. Z kolei w wypadku przymusowego charakteru przeniesienia własności, a taki charakter z reguły mają orzeczenia sądowe również nie będzie możliwie z reguły przedstawienie oświadczenia zbywcy o zamiarze zbycia. Zamiar ten bowiem zostaje zastąpiony przymusem wynikającym z wiążącego charakteru prawomocnego orzeczenia sądowego. O przeniesieniu prawa własności decyduje sąd nie zaś zbywca i nabywca. Stosunek obligacyjny zostaje zastąpiony orzeczeniem sądowym, które w sferze prawa własności powoduje taki sam skutek jak czynność prawna zawarta między stronami. Jednakże w wypadku orzeczenia sądowego wchodzi istotny element jakim jest przymus realizowany przez organy władzy sądowniczej, co wyklucza wolność i swobodę przy dokonywaniu czynności prawnych przez strony.
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 października 2013 r., IV SA/Wa 1630/13
Standard: 51985 (pełna treść orzeczenia)