Nabycie nieruchomości w rozumieniu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (art.1 ust. 4 u.n.n.c.)
Zezwolenie na nabycie nieruchomości; cudzoziemiec (art. 1 u.n.n.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Pojęcia zdarzenia prawnego w rozumieniu art. 1 ust. 4 u.n.n.c. nie można identyfikować z pojęciem czynności prawnej, której koniecznym elementem jest oświadczenie woli. Jest to bowiem określony fakt mający znaczenie na gruncie stosunków prawnych, o czym decydują obowiązujące normy prawne. Pojęciem tym należy zatem objąć także orzeczenia sądowe, akty administracyjne, zdarzenia nie będące działaniami (np. śmierć), czyny niedozwolone, bezpodstawne wzbogacenie.
Takie samo stanowisko zajęto w orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazując, że „zdarzenie prawne” jest pojęciem prawnym szerszym od czynności prawnej i obejmuje także nabycie prawa ex lege (np. przez zasiedzenie) (por. postanowienie SN z dnia 13 marca 2014 r., I CSK 47/13).
Uchwała SN z dnia 24 marca 2022 r., III CZP 48/22
Standard: 61333 (pełna treść orzeczenia)
Użyte w ustawie z dnia 24 marca 1920r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców pojęcie „nabycie samodzielnego lokalu mieszkalnego” (art. 8 ust. 1 pkt 1) dotyczy nabycia prawa samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, gdyż tylko ukształtowane w myśl przepisów tej ustawy prawo własności lokalu, jako odrębna nieruchomość, może być przedmiotem obrotu.
Wyrok SA w Lublinie z dnia 26 listopada 2020 r., I ACa 566/19
Standard: 52043 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 52096
Standard: 52026
Standard: 52029
Standard: 51981
Standard: 61334