Wsteczny skutek rozwiązania umowy
Rozwiązanie umowy (art. 353[1] i art. 497 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Natura czy tez cechy rozwiązywanych stosunków prawnych nie jest jednolita (np. zobowiązania trwałe, ze świadczeniem jednorazowym itp.).
Zgodnie z przeważającymi poglądami doktryny, w zakresie skutków umowy rozwiązującej stosunek cywilnoprawny, decydującą jest wola stron co do zakończenia powstałego z umowy stosunku prawnego, a ściślej, spowodowania ustania jego skutków. Stąd, w sytuacji, gdy możliwym jest dokonanie zwrotu świadczeń z umowy, strony w ramach swobody umów z art. 353 [1] k.c. mogą swobodnie określić, czy rozwiązanie umowy działa na przyszłość, czy też ze skutkiem wstecznym. Ponadto, większość poglądów doktryny rozróżnia sytuację rozwiązania zobowiązań o charakterze ciągłym, w których zasadą ma być skutek ex nunc.
W przypadku, gdy możliwym jest dokonanie zwrotu świadczeń z umowy, rozwiązanie umowy możliwe jest ze skutkiem ex tunc. Podkreśla się również, iż w ramach rzeczonej swobody umów, stronom zawsze przysługuje uprawnienie do rozwiązania umowy ze skutkiem ex nunc natomiast ze skutkiem ex tunc w odniesieniu do niewykonanej pomiędzy stronami części umowy.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 18 maja 2016r., V ACa 783/15
Standard: 51881 (pełna treść orzeczenia)
Rozwiązanie umowy z mocą wsteczną jest nieważne, jako sprzeczne z naturą zobowiązania (por. wyrok SN z dnia 8 października 2004 r., V CK 670/03).
Wyrok SN z dnia 17 marca 2010 r., II CSK 454/09
Standard: 22158 (pełna treść orzeczenia)