In faworem libertatis
Reguły rozstrzygania wątpliwości na korzyść
Ze swobodą umów wiąże się - adresowany przede wszystkim do organów państwowych - nakaz interpretowania i stosowania przepisów (norm) prawnych na rzecz tej swobody. Swobodę umów traktuje się więc jako dyrektywę nakazującą rozstrzyganie wątpliwości co do istnienia lub nieistnienia określonych zakazów odnośnie treści umowy - in faworem libertatis
Postanowienie SO w Łodzi z dnia 8 stycznia 2020 r., XIII Ga 658/19
Standard: 51338 (pełna treść orzeczenia)
Zasada wolności zagospodarowania terenu, w tym jego zabudowy (zob. art. 6 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p.), stanowi refleks konstytucyjnie chronionego prawa własności (art. 21 i art. 64 Konstytucji). W świetle tej zasady, skoro sformułowania zawarte w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym są niedookreślone, to należy interpretować je na korzyść uprawnień właścicielskich (in favorem libertatis), tym bardziej, że ład przestrzenny, w odróżnieniu od własności, nie został expressis verbis zaliczony przez ustrojodawcę w poczet wartości rangi konstytucyjnej.
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 listopada 2011 r., IV SA/Po 911/11
Standard: 51340 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 51339