Wykonanie prawomocnego orzeczenia sądu opiekuńczego o umieszczeniu w DPS (art. 39 ust. 3 u.o.z.p)

W toku postępowania zmierzającego do wydania decyzji o umieszczeniu zainteresowanego w DPS nie jest badana kwestia prawidłowości wskazania konkretnego DPS, do którego nastąpiło skierowanie. Organ umieszczający jest związany decyzją organu kierującego.

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2019 r., III SA/Kr 318/19

Standard: 39182 (pełna treść orzeczenia)

Orzeczenie sądowe wydane w trybie art. 39 ZdrPsychU ma charakter prejudycjalny w stosunku do decyzji właściwego organu administracji.

Procedura związana z przymusowym umieszczeniem osób w DPS jest dwuetapowa. Pierwszym etapem, warunkującym ewentualne dalsze publiczne działania w sprawie, jest postępowanie prowadzone przed sądem opiekuńczym w trybie powołanych przepisów o ochronie zdrowia psychicznego. Jeżeli w toku tego postępowania sąd opiekuńczy uzna, że zachodzą przesłanki do umieszczenia danej osoby bez jej zgody w DPS, to wydaje postanowienie o przyjęciu tej osoby do takiej placówki. Zapewnienie realizacji takiego orzeczenia ustawodawca powierzył organom administracji publicznej. Prawomocne orzeczenie sądu opiekuńczego nie stanowi jeszcze podstawy do umieszczenia zainteresowanej osoby w DPS. Podlega ono wykonaniu przez organy administracji publicznej. I to właśnie postępowanie stanowi drugi etap procedury związanej z przymusowym umieszczeniem danej osoby w DPS – etap postępowania administracyjnego.

Organy administracji są związane orzeczeniem sądu powszechnego i nie mogą kwestionować tego orzeczenia w toku prowadzonego postępowania administracyjnego, a ich obowiązkiem jest jak najszybsze wykonanie orzeczenia w trybie administracyjnym i skierowanie do odpowiedniego domu pomocy społecznej

Wyrok WSA w Lublinie z dnia 31 stycznia 2019 r., II SA/Lu 842/18

Standard: 39162