Wzajemna relacja między art. 58 § 2 k.c. a art. 527 k.c. i nast. oraz art. 59 k.c.

Zasadnicza dla oceny zasadności zarzutu naruszenia art. 58 § 2 k.c. kwestia wzajemnej relacji między art. 58 § 2 k.c. a art. 527 k.c. i nast. oraz art. 59 k.c. była rozważana w judykaturze Sądu Najwyższego. Podzielić należy stanowisko wyrażone w tym zakresie przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 lutego 2006 r., II CSK 101/05, w którym stwierdzono, że wzgląd na ochronę interesów osób trzecich może uzasadniać uznanie czynności prawnej za nieważną z powodu jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c.), jednak za taką oceną muszą przemawiać szczególne okoliczności, leżące poza zakresem działania przepisów zarówno art. 527 i nast. k.c., jak i art. 59 k.c.

W razie dokonania przez dłużnika czynności z pokrzywdzeniem wierzycieli, pokrzywdzony wierzyciel powinien skorzystać z przystosowanej do takiego celu instytucji skargi pauliańskiej. Dopiero w razie wystąpienia innych, szczególnych okoliczności potrzeba udzielenia ochrony interesom osoby trzeciej może stanowić podstawę do uznania czynności prawnej za nieważną z powodu jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego.

Wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2013 r., II CSK 557/12

Standard: 49692 (pełna treść orzeczenia)