Brak sprecyzowania czasu trwania (obowiązywania) orzeczonego środka karnego

Przeoczenie przez sąd wymogu określenia czasu trwania zakazu wymienionego w art. 39 pkt 2b k.k. należy uznać za rażące uchybienie przepisom prawa karnego materialnego. Przy tym bez wątpienia dalece niekorzystnie kształtuje sytuację skazanego, skoro brak określenia czasu obowiązywania środka karnego przekształca go, wbrew woli ustawodawcy, w środek bezterminowy.

Bez wątpienia dalece niekorzystnie kształtuje sytuację skazanego skoro brak określenia czasu obowiązywania środka karnego przekształca go, wbrew woli ustawodawcy, w środek bezterminowy (por. przywołany w kasacji wyrok SN z dnia 25 lutego 2022 r., IV KK 696/21).

Wyrok SN z dnia 13 lipca 2023 r., II KK 118/23

Standard: 74150 (pełna treść orzeczenia)

Brak wskazania okresu stosowania tych środków powoduje, iż nie wiadomo jak długo mają być one wykonywane wobec skazanego. Jak zaś wskazuje w swoim orzecznictwie Sąd Najwyższy czasu trwania tego środka nie da się określić ani sprecyzować w postępowaniu wykonawczym (por. wyrok SN z 14 listopada 2008 r., V KK 256/08, wyrok SN z 21 lutego 2021 r., IV KK 520/21).

Nie ulega zatem wątpliwości, że Sąd Rejonowy w S. orzekając na podstawie art. 41a § 1 i 4 k.k. zakaz zbliżania się oskarżonego do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz orzekając zakaz kontaktowania się oskarżonego z pokrzywdzoną w jakikolwiek sposób bez wskazania okresu obowiązywania tych zakazów, dopuścił się obrazy art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 41a § 1 k.k. w zw. z art. 39 pkt 2b k.k. o charakterze rażącym i mającym istotny wpływ na treść wyroku. Konsekwencją powyższego stwierdzenia jest konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku w zakresie braku określenia okresu obowiązywania nałożonych środków karnych i przekazania w tym zakresie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. 

Wyrok SN z dnia 25 lutego 2022 r., IV KK 696/21

Standard: 74151 (pełna treść orzeczenia)