Wyłączenia z obwodu łowieckiego (art. 26 pr.łow.)

w art. 26 ustawy ustawodawca wyłączył z obwodu łowieckiego:

1) parki narodowe i rezerwaty przyrody,

2) tereny w granicach administracyjnych miast (z wyjątkiem terenów leśnych i rolnych) o większych obszarach),

3) tereny zajęte przez miejscowości nie zaliczane do miast w granicach obejmujących zabudowania mieszkalne i gospodarcze z podwórzami, placami i ulicami oraz drogami wewnątrz tych miejscowości,

4) budowle, zakłady i urządzenia, tereny przeznaczone na cele społeczne, kultu religijnego, przemysłowe, handlowe, składowe, transportowe i inne cele gospodarcze oraz obiekty o charakterze zabytkowym i specjalnym, w granicach ich ogrodzenia, to wyliczenie to nie może być odczytywane jako przykładowe.

U podstaw tych wyłączeń tkwi bowiem wzgląd na obiektywnie uwarunkowaną niemożliwość prowadzenia gospodarki łowieckiej w jakiejkolwiek jej postaci. Dotyczy to także terenu przeznaczonego "na inne cele gospodarcze".

Owe "inne cele gospodarcze" w kontekście przytoczonych wyłączeń podlegają temu samemu kryterium oceny, a tym jest całkowita nieprzydatność terenu do prowadzenia gospodarki łowieckiej ze względu na przeszkodę o cechach trwałych.

Nie sposób łączyć każdego ogrodzenia terenu, jako wprowadzającego następstwo w postaci wyłączenia tego terenu z obwodu łowieckiego. Nie da się w szczególności usprawiedliwić twierdzenia, że na terenie ogrodzonego sadu wyłączone jest prowadzenie gospodarki łowieckiej pod każdą postacią. Wszak samo ogrodzenie, zwłaszcza większych sadów, nie oznacza braku dostępności ogrodzonego terenu dla zwierzyny, np. ptactwa. Byłoby w związku z tym niezrozumiałym, dlaczego nie można by tam dokonywać określonych zabiegów, choćby tylko ochronnych i hodowlanych. A i wykonywanie polowania na takich terenach nie jest objęte wprost jakimkolwiek zakazem. 

Żadne racje nie przemawiają za tym, aby ogrodzony sad traktować jako wyłączony z obwodu.

Wyrok SN z dnia 4 lipca 2002 r., I CKN 795/00

Standard: 49571 (pełna treść orzeczenia)