Obwód łowiecki do prowadzenia łowiectwa (art. 23 pr.łow.)

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 ze zm.) obwód łowiecki stanowi obszar gruntów o ciągłej powierzchni nie mniejszy niż trzy tysiące hektarów, na którego obszarze istnieją warunki do prowadzenia łowiectwa.

Użyte w powołanym przepisie wyrażenie "łowiectwo" bliżej określone zostało w art. 1 ustawy jako element ochrony środowiska przyrodniczego oznaczające ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej.

Łowiectwo jest z definicji rodzajem gospodarowania zasobami przyrodniczymi, a od innych sposobów eksploatacji zasobów przyrodniczych wyróżnia je na tyle specyficzny charakter, że może być prowadzone w postaci wyodrębnionej gospodarki i obejmuje ochronę, hodowlę i pozyskanie zwierzyny (art. 4 ust. 1 u.pr.ł.).

Wbrew dość powszechnie panującemu przekonaniu łowiectwo doby współczesnej nie oznacza zatem tylko polowania. Przeciwnie, łączy się z zabiegami natury hodowlanej i ochronnej, a kolejność celów łowiectwa wymieniona w art. 3 u.pr.ł. pozwala traktować polowanie, poza zaspokojeniem potrzeb estetycznych, tylko jako działanie zmierzające do utrzymania właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny i zachowania równowagi środowiska przyrodniczego. Wyraźny, wynikający z brzmienia art. 4 ust. 1 ustawy priorytet działań ochronnych i hodowlanych w gospodarce łowieckiej wyłącza takie ich rozumienie, że mogą one być podejmowane tylko na terenach otwartych w ogólnym tego słowa znaczeniu, czyli dostępnych bez ograniczeń.

Wyrok SN z dnia 4 lipca 2002 r., I CKN 795/00

Standard: 49570 (pełna treść orzeczenia)