Umowa pośrednictwa w obrocie nieruchomościami
Umowa pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (art. 179 - 183a u.g.n.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Artykuł 25 ust. 1 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym należy interpretować w ten sposób, że: stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które przewiduje ogólny zakaz łączenia działalności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i działalności zarządcy wspólnot mieszkaniowych.
Wyrok TSUE z dnia 4 października 2024 r., C-242/23
Standard: 83341 (pełna treść orzeczenia)
Umowa pośrednictwa w obrocie nieruchomościami jest umową o świadczenie usług, wszelkie bowiem zabiegi pośrednika w celu skojarzenia przyszłych stron umowy mieszczą się w pojęciu usługi i to zarówno w szerszym znaczeniu - jako wszelkiej czynności spełnianej dla innej osoby - jak i w ujęciu węższym - wyłączającym z tego pojęcia te czynności, dla których dopiero skutek ma znaczenie, czyli stanowiące przedmiot umów rezultatu (wyrok SN z 20 lipca 2017 r., IV CSK 556/16). Natomiast do 31 grudnia 2013 r. umowa pośrednictwa w obrocie nieruchomościami była umową nazwaną, co wynikało z art. 180 ust. 3 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami, zgodnie z którym „Przez umowę pośrednictwa pośrednik w obrocie nieruchomościami lub podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 179 ust. 3, zobowiązuje się do dokonywania dla zamawiającego czynności zmierzających do zawarcia umów wymienionych w ust. 1, a zamawiający zobowiązuje się do zapłaty pośrednikowi w obrocie nieruchomościami lub podmiotowi wynagrodzenia”.
Wyrok SN z dnia 18 grudnia 2019 r., I UK 323/18
Standard: 63208 (pełna treść orzeczenia)
Umowa pośrednictwa jest umową starannego działania oraz umową odpłatną. Oznacza to, że ustawodawca przewidział dla pośrednika wynagrodzenie za samo dokonywanie przez niego czynności zmierzających do zawarcia umów dotyczących nieruchomości, niezależnie od tego, czy w końcowym efekcie dojdzie do zawarcia umowy. Powodowie byli więc uprawnieni do żądania zapłaty przez pozwanego za rzeczywiste koszty, jaki ponieśli w związku z podjętymi działaniami, które miały na celu zaprezentowanie oferty, rozreklamowanie obiektu i znalezienie potencjalnego nabywcy.
Wyrok SO w Świdnicy z dnia 28 maja 2018 r., II Ca 376/18
Standard: 37571 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 8856 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 37572 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 8620 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 8621 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 8622 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 49401 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 8623 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 67638 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 49399 (pełna treść orzeczenia)