Prawo do obrony z urzędu - przesłanka dobra wymiaru sprawiedliwości

Interpretując przesłankę "dobra wymiaru sprawiedliwości", organy konwencji biorą pod uwagę w szczególności: ciężar gatunkowy sprawy oraz stopień jej skomplikowania w sferze faktów i problemów prawnych. Z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej: ETPC) wynika, że oceniając, czy spełniona jest przesłanka "dobra wymiaru sprawiedliwości", należy mieć na uwadze nie tylko okoliczności związane ze stopniem skomplikowania sprawy, ale również znaczenie, jakie rozstrzygnięcie tej sprawy może mieć dla oskarżonego (w szerokim tego słowa znaczeniu) w innym postępowaniu (na przykład ze względu na wcześniej wobec niego zastosowany środek probacyjny (por. M. A. Nowicki, op.cit., s. 193 oraz powoływane tam orzeczenie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu z 24 maja 1991 r. w sprawie Quaranta przeciwko Szwajcarii, sprawa 12744/87).

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, zwłaszcza zaś istotę wykroczenia, jako czynu o mniejszym ładunku społecznej szkodliwości aniżeli przestępstwo, zagrożonego łagodniejszymi karami, oraz to, że postępowanie toczące się w przedmiocie odpowiedzialności za wykroczenie z reguły jest mniej skomplikowane dowodowo, Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że art. 22 k.p.w. w zaskarżonym zakresie, pozostawiając sądowi ocenę, czy w konkretnej sprawie o wykroczenie zachodzi przesłanka "dobra wymiaru sprawiedliwości", od której zależy dostęp do obrony z urzędu, nie narusza zasad zgodnego z Konstytucją dostępu do tej instytucji.

Wyrok TK z dnia 19 lutego 2008 r., P 48/06, OTK-A 2008/1/4, Dz.U.2008/38/222

Standard: 4190 (pełna treść orzeczenia)