Brak wymogu wskazania wartości przedmiotu sporu w postępowaniu pojednawczym

Na stronę wnoszącą pismo procesowe nałożony został, przepisem art. 126[1] § 1 k.p.c., obowiązek wskazania wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy właściwość rzeczowa sądu, wysokość opłaty, dopuszczalność środka odwoławczego, a przedmiotem sprawy nie jest oznaczona kwota pieniężna. Brak natomiast przepisu nakładającego na wzywającego do przeprowadzenia postępowania pojednawczego obowiązku podania wartości przedmiotu sporu. Nie ma też możliwości sprawdzenia przez sąd prawidłowości określenia go, na wypadek oznaczenia tej wartości z własnej inicjatywy strony. Podanie jej we wniosku, mimo braku obowiązku i potrzeby, nie ma znaczenia w tym postępowaniu.

Wysokość opłaty sądowej od wniosku o przeprowadzenie postępowania pojednawczego została umieszczona w dziale obejmującym wysokość opłat we wszystkich rodzajach spraw (art. 23 pkt 3 u.k.s.c.) i jest to jedyna opłata w tej sprawie. Oznacza to, że art. 126[1] k.p.c. nie ma zastosowania w postępowaniu pojednawczym, a jego przedmiot jest odrębny od tego, co ostatecznie ma być przedmiotem ugody. Zadaniem sądu jest umożliwienie stronom pojednania się, niezależnie od tego, co stanowi przedmiot sporu.

Uchwała SN z dnia 26 lutego 2014 r., III CZP 117/13

Standard: 49357 (pełna treść orzeczenia)