Przedmiot posiadania

Z treści art. 336 k.c. wynika, że przedmiotem posiadania może być rzecz, a więc przedmiot materialny, którego cechą jest takie zindywidualizowanie i wyodrębnienie od innych przedmiotów, że może być traktowany w obrocie jako dobro samoistne (art. 45 k.c.). Przedmiotem posiadania może być także część rzeczy, co dotyczy przede wszystkim części nieruchomości gruntowej. Przedmiot materialny połączony z innym jako jego część składowa (art. 47 k.c.) nie przestaje być rzeczą przez to, że stał się częścią składową innej rzeczy, wskutek czego nie może być do chwili odłączenia go przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

W orzecznictwie przyjmuje się, że budynki lub części budynku (lokale) mogą być przedmiotem posiadania w zakresie prawa własności tylko o tyle, o ile stanowią odrębne nieruchomości w rozumieniu art. 46 k.c. Nie można w związku z tym nabyć w drodze zasiedzenia piwnicy, usytuowanej pod domem mieszkalnym, zajmowanym przez właściciela zabudowanego nim gruntu (zob. postanowienia SN z dnia 6 czerwca 1973 r., I CR 413/73 i z dnia 19 stycznia 1988 r., III CRN 459/87).

Jeżeli budynki lub lokale są częścią składową gruntu, mogą być przedmiotem posiadania jedynie w zakresie innego prawa, np. prawa najmu. Przyjmuje się bowiem jako zasadę, że możliwość powstania prawa decyduje o możliwości powstania posiadania.

Posiadanie części budynku nie jest równoznaczne ze współposiadaniem nieruchomości gruntowej w części ułamkowej w stosunku do użytkowanej przez nią części budynku.

Wyrok SN z dnia 20 lutego 2014 r., I CSK 230/13

Standard: 49252 (pełna treść orzeczenia)