Zwrócenie się o informacje do władz państwa stałego pobytu dziecka (art. 13 ust. 3 Konwencji)

Przepis art. 13 ust. 3 Konwencji haskiej ma na celu łagodzenie ciężaru dowodu spoczywającego na osobie sprzeciwiającej się nakazaniu powrotu dziecka i zaakcentowanie użyteczności informacji udzielanych przez władze państwa stałego pobytu dziecka (por. E. Pérez-Vera, Explanatory…, pkt 117). Jego brzmienie ani cel nie uprawniają natomiast do wniosku, że sąd jest zobowiązany ubiegać się o tego rodzaju informacje w każdej sprawie; przemawia przeciwko temu także wzgląd na pożądaną szybkość postępowania (por. Guide to Good Practice…, pkt 53, w którym wskazano, że informacje te powinny być uzyskiwane tylko w razie konieczności i z uwzględnieniem wymagania niezwłoczności postępowania).

W toku postępowania dokonano ustaleń faktycznych dotyczących warunków materialnych wnioskodawcy i członków jego gospodarstwa domowego na podstawie innych przedłożonych i dopuszczonych dowodów. Ustalenia te dotyczyły m.in. sum uzyskiwanych z tytułu emerytury pobieranej przez wnioskodawcę, wynagrodzenia jego obecnej żony, pobieranych zasiłków socjalnych i dodatków, a także warunków domowych wnioskodawcy i jego rodziny. Ustalenia te, w ocenie Sądów meriti, wskazywały, że budżet domowy wnioskodawcy wskazuje nie tylko na potencjalne, lecz także faktyczne możliwości łożenia na utrzymanie córki i nie stwarzały podstaw do twierdzenia, iż warunki materialne wnioskodawcy mogą skutkować powstaniem poważnego ryzyka sytuacji nie do zniesienia dla dziecka.

Postanowienie SN z dnia 17 grudnia 2020 r., I CSK 183/20

Standard: 49044 (pełna treść orzeczenia)