Ciężar dowodu w zakresie faktów uzasadniających odmowę nakazania powrotu dziecka

Ciężar dowodu w zakresie faktów uzasadniających odmowę nakazania powrotu dziecka spoczywa na stronie sprzeciwiającej się powrotowi dziecka. (por. powoływane postanowienie SN z dnia 17 grudnia 2010 r., I CSK 183/20; wyroki ETPCz z dnia 26 listopada 2013 r., X przeciwko Łotwie (GC) i z dnia 1 marca 2016 r., no. 30813/14, K.J. przeciwko Polsce). 

Postanowienie SN z dnia 28 kwietnia 2021 r., I CSKP 109/21

Standard: 56584 (pełna treść orzeczenia)

Ciężar dowodu w zakresie faktów uzasadniających odmowę nakazania powrotu dziecka spoczywa jednak na stronie sprzeciwiającej się powrotowi dziecka.

W świetle raportu wyjaśniającego do Konwencji haskiej, odstępstwa od obowiązku nakazania powrotu dziecka powinny być interpretowane ściśle, ponieważ odmienna wykładnia zagrażałaby unicestwieniem celów Konwencji. Stanowisko to jest podzielane w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (por. wyroki ETPCz z dnia 6 grudnia 2007 r., Maumousseau i Washington przeciwko Francji i z dnia 26 listopada 2013 r., X przeciwko Łotwie) oraz Sądu Najwyższego (por. postanowienie SN z dnia 1 grudnia 1999 r., I CKN 992/99).

Postanowienie SN z dnia 17 grudnia 2020 r., I CSK 183/20

Standard: 49037 (pełna treść orzeczenia)