Cofnięcie apelacji i odwołanie cofnięcia apelacji; związanie sądu wniskiem; rozliczenie kosztów (art 391 § 2 k.p.c.)
Zasada odwołalności czynności procesowych i procesowych oświadczeń woli w prawie cywilnym Apelacja od wyroku sądu pierwszej instancji (art. 367 k.p.c.) Cofnięcie pozwu; zrzeczenie się roszczenia (art. 203 k.p.c) Odpowiednie stosowanie przepisów o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji (art. 391 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Pismo procesowe pełnomocnika powódki zatytułowane „odwołanie oświadczenia o cofnięcia apelacji”, złożone w ustawowym terminie przewidzianym dla zażalenia na postanowienia sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie (art. 394[1] § 2 k.p.c.), należy traktować jako zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania apelacyjnego, gdyż zawarty w nim został wniosek o potraktowanie go jako zażalenia na postanowienie Sądu drugiej instancji o umorzeniu postępowania apelacyjnego i o uchylenie tego postanowienia.
Zgodnie z art. 391 § 2 k.p.c., w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. Cofnięcie apelacji jest czynnością dyspozycyjną strony, która nie podlega kontroli sądu (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2000 r., III CZP 6/00). Jednakże w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych powyższa czynność - z uwagi na treść art. 469 k.p.c. - podlega kontroli sądu.
Postanowienie SN z dnia 7 lutego 2019 r., I PZ 41/18
Standard: 62651 (pełna treść orzeczenia)
Art. 391 § 2 zd. 1 k.p.c. stanowi, że w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. W razie cofnięcia pozwu poza rozprawą przewodniczący odwołuje wyznaczoną rozprawę i o cofnięciu zawiadamia pozwanego, który może w terminie dwutygodniowym złożyć sądowi wniosek o przyznanie kosztów (art. 203 § 3 zd. 1 k.p.c.). Zgodnie z art. 203 § 2 k.p.c. na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego.
Cofnięcie apelacji jest czynnością powodującą umorzenie postępowania apelacyjnego oraz niepodlegającą kontroli sądu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2001 r., III CA 2/01). Wobec dokonania tej czynności przez pozwanego w piśmie z dnia 14 września 2016 r. (k. 270), postępowanie apelacyjne podlegało zatem umorzeniu zgodnie z art. 391 § 2 zd. 1 k.p.c., wobec czego orzeczono jak w punkcie I sentencji.
Jako że Skarb Państwa - Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa złożyła w ustawowym terminie dwutygodniowym wniosek o zasądzenie od powoda kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie apelacyjne, należało koszty te zasądzić na jej rzecz w myśl art. 391 § 2 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 2 k.p.c. Pozwany cofnął apelację, co oznacza, że przegrał sprawę, ponieważ nie zachodziły żadne okoliczności świadczące o tym, by nastąpiło to w związku z rezygnacją z żądań strony powodowej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 2012 r., V CZ 109/11). Ponieważ stronie powodowej doręczono odpis apelacji, wniosła ona na nią odpowiedź, a dopiero po tym nastąpiło cofnięcie apelacji przez pozwanego, należało uznać, że strona powodowa poniosła koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym. Wobec tego Sąd Apelacyjny orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego na zasadzie odpowiedzialności za wynik, sprawy z art. 98 § 1 i 3 k.p.c., przyjmując, że strona powodowa wygrała postępowanie apelacyjne.
Postanowienie SA w Krakowie z dnia 19 października 2016 r., I ACa 580/16
Standard: 5873 (pełna treść orzeczenia)