Prawo bez barier technicznych, finansowych, kompetencyjnych

Żądanie sprostowania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą (art. 51 ust. 4 Konstytucji)

Autonomia decyzyjna i informacyjna jednostki (art. 51 Konstytucji)

Artykuł 51 ust. 4 Konstytucji dotyczy tylko informacji obejmujących dane osobowe.

Wynika to jednoznacznie ze ścisłego powiązania tego przepisu z pozostałymi postanowieniami art. 51 Konstytucji (ust. 1, 2 i 3). W bezpośrednim zatem związku z art. 51 Konstytucji pozostaje wspomniana wyżej ustawa o ochronie danych osobowych. Ustawa ta zaś, jeżeli nawet łączy z określonymi w niej zdarzeniami powstanie stosunków cywilnoprawnych (zob. art. 32 i 35 § 1), to przewiduje załatwianie spraw objętych nią w postępowaniu administracyjnym przez Generalnego Inspektora Ochrony danych Osobowych (art. 8 i 22, 35 § 2), z tym że na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony danych Osobowych w przedmiocie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stronie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego (art. 21 ust. 2). Pozew w zakresie, w jakim odwołuje się do art. 51 ust. 4 Konstytucji RP, pozwala zatem wnioskować o nadaniu przez powoda wytoczonej sprawie cech sprawy podlegającej załatwieniu w postępowaniu administracyjnym. Dla oceny tej bez znaczenia jest wadliwość wyrażonego w skardze kasacyjnej zapatrywania powoda na temat zakresu zastosowania art. 51 ust. 4 Konstytucji i relacji zachodzącej pomiędzy nim a ustawą o ochronie danych osobowych. To bowiem jest już kwestią zasadności żądania udzielenia ochrony, którą przewiduje powoływana wyżej ustawa w związku z art. 51 Konstytucji. Kwestia zaś zasadności zgłoszonego żądania musi pozostać poza zakresem badania dopuszczalności drogi sądowej.

Z pozwu Jacka B. wynika, że domaga się on sprostowania, ewentualnie usunięcia przytoczonego fragmentu uzasadnienia postanowienia Prokuratora ze względu na jego nieprawdziwość, przy czym w pozwie brak danych wskazujących na to, że u podstaw żądania leży przekonanie powoda, iż zaznaczony fragment uzasadnienia postanowienia Prokuratora narusza dobra osobiste powoda.

Tak ukształtowana treść pozwu nie daje podstaw do przyjęcia, że powód swe żądanie wywodzi ze stosunku cywilnoprawnego, a w każdym razie, że we wniesionej przez niego sprawie dopuszczalna jest droga sądowa.

Kwestionowanie przez powoda ustaleń faktycznych, stanowiących element uzasadnienia postanowienia Prokuratora w przedmiocie zarzutów karnych, sugeruje powiązanie żądania powoda ze stosunkiem publicznoprawnym. Wprawdzie orzeczenia organów władzy publicznej mogą w niektórych sytuacjach uzasadniać powstanie stosunków cywilnoprawnych, np. obejmujących roszczenie o naprawienie szkody lub roszczenie o ochronę dóbr osobistych, jednakże pozew Jacka B. nie zawiera wskazówek uzasadniających przyjęcie, że jego żądanie dotyczy ochrony dóbr osobistych, a tym bardziej – naprawienia szkody.

Postanowienie SN z dnia 14 czerwca 2000 r., V CKN 1119/00

Standard: 48572 (pełna treść orzeczenia)

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.