Sposób obliczenia i początek biegu terminu określonego w art. 401 § 1 k.s.h.

Dla sposobu obliczenia terminu określonego w art. 401 § 1 k.s.h. należy stosować reguły przewidziane w art. 111 k.c. w zw. z art. 2 k.s.h., skoro z przepisów k.s.h. nie wynika nic innego.

Minimalny 21 - dniowy termin dla skutecznego zgłoszenia żądania o uzupełnienie agendy WZA powinien wpłynąć zawsze „przed wyznaczonym terminem zgromadzenia”. 

Bieg terminu określonego w art. 401 § 1 zdanie trzecie k.s.h. powinien zakończyć się jeden dzień przed wyznaczonym terminem WZA, a - rozpoczynać się w dniu zgłoszenia żądana uzupełnienia porządku obrad WZA. Chodzi tu bowiem o zgłoszenie takiego żądania” nie później niż dwadzieścia jeden dni przed terminem zgromadzenia, a więc właśnie przynajmniej tyle dni powinno składać się na okres poprzedzający odbycie WZA z uzupełnionym porządkiem dziennym (tzw. okres minimalny). 

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że dla ustalenia tego okresu nie może być jednak wliczony dzień, w którym doszło do zgłoszenia żądania uzupełnienia porządku WZA, ponieważ zgodnie z art. 111 § 2 k.s.h., przy obliczeniu omawianego terminu nie wlicza się dnia, w którym nastąpiło zdarzenie będące początkiem tego terminu, tj. dnia zgłoszenia żądania (zarządowi spółki). Treść art. 401 § 1 k.s.h. nie uzasadnia takiej wykładni, bowiem tworzy jedynie jakby punkt graniczny upływu okresu poprzedzającego datę WZA (dzień przed zebraniem). 

Skoro uprawniony akcjonariusz może wykonać swoje uprawnienia korporacyjne nawet w okresie dłuższym niż 21 dni przed dniem zgromadzenia, to nie sposób przyjmować, że początek tego terminu biegnie od dnia następnego po dniu zgłoszenia żądania zarządowi przy założeniu, iż wspomniane zgłoszenie stanowi „zdarzenie” w rozumieniu art. 111 § 2 k.c. Wystarczy, że akcjonariusz wykonał swoje uprawnienie, w okresie wskazanym w art. 401 § 1 zdanie trzecie k.s.h. 

Sam sposób wykonywania uprawnienia (prawa podmiotowego) w postaci odpowiednio sformalizowanego żądania (manifestacji tego prawa) nie może być pod względem czasowym sztucznie oddzielany od aktu wykonywania tego prawa, jeżeli nic innego nie wynika z przepisu prawa lub porozumienia stron (też ze statutu danej osoby prawnej). Nie mogą być też brane pod uwagę ewentualne argumenty wynikające z treści uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 2008 r., I CSK 399/07, ponieważ w art. 238 § 1 k.s.h. przewidziano termin liczony w tygodniach, a nie w dniach (por. art. 112 k.c.). 

Wyrok SN z dnia 9 stycznia 2015 r., V CSK 180/14

Standard: 48485 (pełna treść orzeczenia)