Funkcje podpisu

O podpisie mowa jest nie tylko w art. 78 § 1 k.c., regulującym formę pisemną czynności prawnej, ale także w art. 949 § 1 k.c., art. 951 § 2 k.c., art. 952 § 2 k.c. (dotyczących składania podpisów podczas czynności sporządzenia testamentu lub stwierdzania jego treści), w art. 1 pkt 8, art. 7, art. 13, art. 25 i art. 31 prawa wekslowego (regulujących podpisy osób na wekslu), czy też w art. 92 § 1 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (jedn. tekst: Dz.U. z 2014 r., poz. 164 ze zm.) określających obowiązek złożenia podpisów przez osoby biorące udział w sporządzeniu aktu notarialnego. W każdym z tych przypadków przez podpis rozumie się osobiście nakreślone znaki graficzne określające osobę, która je nakreśliła.

Analiza wskazanych wyżej, w sposób niepełny, przepisów określających obowiązek złożenia podpisu przy dokonywanych czynnościach pozwala na sformułowanie bardziej ogólnych wniosków co do funkcji podpisu.

Pierwsza z nich polega na identyfikacji osoby, która się podpisała. Zgodnie bowiem z art. 245 k.p.c., dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Wzmocnieniu wiarygodności dokumentów służy także ich ochrona prawno-karna przewidującą taką odpowiedzialność także w razie sfałszowania podpisu (por. art. 270 k.k.).

Brak podpisu pod przesłanym dokumentem powoduje, że domniemanie z art. 245 k.p.c. nie działa, co powoduje niemożność pewnej identyfikacji osoby, od której pochodzi dokument.

Drugą funkcją złożenia podpisu jest afirmacja przez podpisującego się treści podpisanego dokumentu. Podpis potwierdza nie tylko znajomość przez osobę, która podpis złożyła, treści dokumentu, ale także akceptację skutków, jakie właściwe przepisy wiążą z jego sporządzeniem i skierowaniem do innych osób.

Wyrok SN z dnia 28 stycznia 2015 r., II CSK 292/14

Standard: 48470 (pełna treść orzeczenia)